Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal
(1982)–Anoniem Zeeusche Nachtegael–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 242]
| |
Ick sach eens over al, maer niet en was
verblijdt.
Doen dacht ick in mijn selfs, wat is doch van den tijdt!
5[regelnummer]
Want siet! het oude Iaer dwingt kruyden, ende boomen
Deur zijne wreede coud', en met seer harde toomen;
Niet cander schieten uyt, want deur de sneeu en vorst,
Is beyde boom, en kruyt, bedeckt als met een korst.
Men mach de swarte eerd' omspitten, noch berijven,
10[regelnummer]
En 't ghene men nu saydt en soude niet beklijven;
Soo datter jeucht noch vrucht, uyt 't aertrijck can ontstaen,
Maer 't schijnt het is al doot! en t'eenemael vergaen.
Doen dacht ick wederom, al toonet al ghestorven,
't En is nochtans niet doot, ten is niet al bedorven;
15[regelnummer]
Als 't nieuwe Iaer weer komt, dat brengt weer nieuwe
kracht
Aen boomen, blom, en kruyt, al wat hier schijnt versmacht:
Want deur het nieuwe Iaer gaet 't aertrijck weer ontsluyten,
En geeft ons wederom, nieu aenghename spruyten;
De boomen van ghelijck, gaen 't oude van haer doen,
20[regelnummer]
Al wat nu schijnt verdord', dat wert dan weder groen.
De blom-tuyn sal dan oock beschamen veel tapijten
Daer soo veel konstenaers hun leven in verslijten:
De aerde wederom, wert met de spaé deur-boort,
't Gesayde schiet weer uyt, en groeyt dan voort, en voort.
25[regelnummer]
Hoe groot is het verschil, 't welck 't Oud', oft 't Nieuwe
geven!
Want 't oud' Iaer brengt de doot! maer 't nieuwe Iaer het
leven.
Doe quam ick weder t'huys, en hebb' ja overleydt
't Geen icker uyt besloot; daer van is dit 't bescheydt;
Hoe dattet op ons past, op ons, wy domme menschen
30[regelnummer]
Die wederboren zijn, oft om Godts geest oock wenschen.
Wy zijn hier oock gheset, om in des weerelts Hoff
Te geven liefdes vrucht, maer Godt voor al zijn loff.
| |
[pagina 243]
| |
Doch siet het oude Iaer, dien ouden mensch der
sonden
Ons dickmael overheerst; oft hy ons had' verslonden:
35[regelnummer]
De weerelt, en het vlees, de mensche soo bevecht,
Dat hy schier 't Hemels laet, en blijft in d'eerd' gehecht;
Ons herten zijn versteent, sy konnen oock niet vatten
Het zaet van Godes woort, noch yet van 's Heemels schatten,
Soo dat voorwaer de mensch, geen goet can brengen voort:
40[regelnummer]
Hy is ghelijck vergaen, end' in de sond' versmoort.
Maer sullen wy als doot dan blijven allegader?
O neen! ons is vergont, van Godt ons goeden Vader
Een troost'lijck nieuwe Iaer, int Paradijs voorseydt,
't Welck doot die oude slangh, en geeft ons salicheydt.
45[regelnummer]
Hier hebben van getuyght, Gods kind'ren de Propheten,
Men deed' veel offerhand'om niet te sijn vergeten:
Abraham heeft ghesien, dees aengename tijdt,
Alleen door het ghelooff: Hy heeft hem seer verblijdt.
Aen David is belooft, Godt heeft met eedt ghesworen
50[regelnummer]
Dat sijnen zade blijft, en 't Rijck niet gae verloren.
Daer na te rechter tijdt, is Iesus voort ghebracht
Geboren van een Maecht, ontfangen deur Godts kracht;
Een ware mensch uyt mensch, en eeuwich Godt bevonden
Als mensch ons heel gelijck, (doch) uytgheweert de sonden:
55[regelnummer]
Dit is ons nieuwe Iaer, dat inde weerelt quam,
Geoffert voor de sond', als zijnde Godes Lam.
De Engelen te saem, die hebben Godt ghepresen,
Om dat door dees gheboort de mensch Heyl was bewesen.
Want Christus heeft hem selfs, in onze plaets gheset,
60[regelnummer]
En heeft voor ons ghele'en het Vonnis vande Wet:
Hy heeft voor ons voldaen 'tgeen dat wy waren schuldich;
Sijn Vader hy bewees ghehoorsaemheyt gheduldich:
| |
[pagina 244]
| |
Hoewel zijn lijff, en siel, met angst doch was
belaen!
Want Gots gerechticheyt, die moeste sijn voldaen.
65[regelnummer]
Nochtans vrywillich siet, heeft hy hem laten vanghen,
End' geesselen met roen! ja, aen 't cruys laeten hanghen!
En heeft soo Godt versoent, gebroken 's vyants macht,
Wanneer hy gaf den geest soo was het al volbracht.
Dus heeft Gods weerde Soon ontschuldich moeten lyden,
70[regelnummer]
Om dat hy van 't verderf ons eeuwich sou bevryden;
En heeft verwonnen al, 't geen dat ons bracht in noot,
Des Wets verdoemenis, de Sonde, Hel, end' Doot.
Hy, is door eygen cracht ten derden dach verresen,
En heeft dit al gedempt, en hem Godts Soon bewesen:
75[regelnummer]
Hy die ter rechterhant, zijns Vaders heerlijck sidt,
Van waer zijn Geest ons troost, en stadich voor ons bidt,
Tot dat hy wederom sal komen inde wolcken,
Om aen den Ioncxsten dach, te richten alle volcken.
Hoe groot is Godes liefd'! hoe goet is sijnen aert
80[regelnummer]
Dat hy sijn lieven Soon voor ons niet heeft ghespaert!
Noch schenckt hy ons 't geloof, waer door wy met vertrouwen
Dees Mid'laer nemen aen; en werden soo behouwen.
Godt zy van dy ghelooft, gedient, gelieft, gevreest:
Toont dat dit nieuwe Iaer, vernieuwe dijnen geest.
85[regelnummer]
De nacht die is voorby, het oude is verdreven,
Om dat wy inden dach als nieu weer souden leven;
En nu, ghy zijdt vernieut door Christum onsen Heer,
V leven, sy ghelijck sijn leven, en sijn leer:
Soo laet dan u geloof, weer nieuwe vruchten draghen,
90[regelnummer]
Twelck uwen naesten sticht, en God oock mach behagen;
En wilt doch nimmermeer de sorch u maken quijt;
Want tusschen vlees en geest, blijft schrickelijcken strijt.
| |
[pagina 245]
| |
Bidt vierich ende vast, wilt soo u breyn
omwoelen,
Ghy sult het heylich zaet weer crachtich in u voelen:
95[regelnummer]
Voet Christum in dijn hert, dat hy deur u opwast,
Vertoonet sijn gedaent, want dat is onse last;
Soo sal het oude Iaer, ons niet meer konnen schaden,
Als wy door 't nieuwe Iaer, vernieut zijn uyt genaden;
Maer sullen meer en meer, Godts segen-rijcke vloet
100[regelnummer]
Genieten hier beneen; en boven 't Hemels goet.
IOHANNA COOMANS.
|
|