Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

Nievwe-iear ghedicht.

HEt Nieuvve Jaer is hier; het aertrijck gaet ontsluyten,
De botten puylen uyt, de boomen sullen spruyten,
Het cruyt, en veylich gras sal cruypen vvijht en breet,
De bloemkens sullen staen elck op sijn best ghecleet.
Den tijt, den nieuvven tijt sal nieuvve jeught gaen bringhen
Aen bergen, bosch, en dal, aen alderhande dingen:
Al vvat daer henen lach, begraven in het stoff,
Sal steken op het hooft, tot ciersel van den hoff.
Den armen mensch alleen, met ouderdom bevangen,
En can het oude vel niet uyt-doen, als de slanghen,
Maer dat's een cleyne saeck; vvy zijn noch boom, noch beest,
't Gunt in ons dient vernieut, dat is alleen den Geest.
Dit lijff is maer een romp: de ziel, van meerder vveerden,
Dient, in dit Nieuvve Jaer, getoghen uytter eerden:
VVaerom soud' onsen gheest sijn aff-ghesleten buyt
Niet connen leggen aff, soo vvel als 't dorre cruyt?
O mensch! is alle dingh om uvven't vvil gheschapen,
En vvertet nu vernieut; sult ghy alleen staen gapen,

[p. 241]

 

En blijven, dat ghy vvaert? sal dan, ô lieve, sal

20

In u het Nieuvve Jaer vernieuvven niet met al?

 

Merckt ghy niet, dach aen dach, dat door de nieuvve jaren

 

Dit broose lijff verout, tot dat vvy neder varen

 

Int duyster van het graff, en treden op de baen

 

Die al des vveerelts Vleesch voor desen is ghegaen?

25

VVanneer de gulde Son met hare snelle peerden

 

Heeft al het jaer gherent rontsom den cloot der eerden,

 

Soo dat des hemels loop ons brengt den cortsten dach,

 

Begint dan vveer van nieus, en rent ghelijck se plach.

 

VVanneer de gulde Son des avonts hare stralen

30

Heeft in den koelen schoot van Thetys laten dalen,

 

Spant vveer haer peerden in, en met het morghen-licht

 

Verthoont ons vvederom de glans van haer ghesicht.

 

't Gaet anders met den mensch; vvant als de dicke vvolcken,

 

De svvarte nacht des Doots omringt het hooft der volcken,

35

Dan ister mè ghedaen. Eylaes! men sijgt ter neer,

 

Men sinckt diep in der aert, en niemant keerter vveer.

 

Men leeft, en sterft maer eens: de Doot is van de saken

 

Daer feylen eens begaen, noyt vveer sijn recht te maken:

 

Leert dan, u leven lang, leert doen, met vasten gront,

40

Dat ghy u leven lang, maer eenmael doen en cont.

 

I.C.