Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

Bedenckinghe op het eerste Capittel Genesis van de scheppinghe des Weerelds.

ALtemet ben ick ghewent
Tot het nieuwe Testament,
Altemet soo keer ick weer
Tot der Ioden oude leer,
Om als nu en dan mijn gheeft
Te vermaken aldermeest.
Nu soo valt my in de hand
Moses, die God trouw bevand,
Daar hy schrijft, wat op een ry
Van ons God gheschapen zy.
Eerst so was het maar een klomp,
End' in een ghemengde romp,
Dysternis had d'eerd' bedeckt,
Op de waters was ghestreckt
Godes geest, die door sijn kracht
Al dit had uyt niet ghebracht;
Dit soo was de eerste stoff
Aller dinghen rouw, en grof,
Die niet eeuwich is gheweest,
Soomen by de Heyd'nen leest.
Want dat eeuwigh is, is een,
End ons God, end Heer alleen:
Oock soo is die stoff te slecht
Om te hebben sulcken recht:
Hier uyt heeft het stercke woord
Van ons' God doen comen voort
'tGeen hy van dien tijde aff
Wesen, end ghedaante gaf,
Op den eersten dagh soo is
Van het licht de duysternis
Af-gescheyden, end' de nacht
Teghens sijnen dagh ghebracht;
Siet het is volmaackt, end goed
Wat des Heeren Wijsheyd doet.
Op den tweeden dagh so sprack
Onse Schepper, ende strack,
Door het spreken van sijn mond,
Kreegh de weereld doe sijn rond.
'tFirmament werd als een kleed
Wt gespannen wijt, end breet,
End' de hemels hoogh ghestelt
Werden door haar loop ghemelt.
Siet het is volmaackt, end goed
Wat des Heeren Wijsheyd doet.
Als de derde dagh verscheen
Weeck de aard', end zee van een;
D'aard' die in de waters lag
Werde gansch droogh datment't sag,

[p. 213]

 

Oock soo gaf de aarde uyt,

50

Loof, end gras, end alle kruyd.

 

End de boomen met haer top

 

Resen in de hooghte op.

 

Siet het is volmaackt, end goed

 

Wat des Heeren wijsheyd doet.

55

'sMorgens op den vijfden dagh

 

In de locht men vlieghen sagh

 

Al 'tgevogelt, 'twelck gevoegt

 

In een schoor, de lucht doorploegt,

 

Oock soo krield' het blauwe diep

60

Van de visschen, die God schiep

 

Van verscheyden slagh, end aard

 

Werden daar by een gepaart.

 

Siet het is volmaackt, end goed

 

Wat des Heeren wijsheyd doet.

65

Op den sesten dagh terstont

 

Op de aard' men beesten vond,

 

Met gedierten groot, end cleyn

 

Werd vervult het gansche pleyn.

 

Op het leste werd een held

70

Op, end over d'aard' ghestelt,

 

In de welcke werd gheplant

 

Reden, wijsheyd, end verstand.

 

Een ghetrocken uyt sijn sy

 

Voeghde God tot hulp hem by.

75

Siet het is volmaackt, end goet

 

Wat des Heeren wijsheyd doet.

 

Op den sevensten met lust

 

Heeft de Schepper selfs gerust,

 

Al de wercken die hy deê

80

Kreghen doen haar seghen mee.

 

Daarom sal de mensch altijd

 

Loven sijnen God verblijd,

 

Die uyt d'aard' hem heeft verwect,

 

End sijn macht wijt uyt gestrect,

85

Over al dat op het land

 

Van de Schepper was gheplant.

 

Groot soo is Gods macht alhier

 

Die uyt niet soo menigh dier,

 

Sonder arbeyd met een woord,

90

Heeft int licht doen komen voort.

 

Groot is oock de wijsheyd Gods

 

Van de welck, als op een bots

 

Menigh hondert duysent ding

 

Elck een nieuw gedaant' ontfing;

95

Oock soo is sijn goedheyd groot

 

Die vrywilligh sonder nood,

 

Met-gedeelt heeft aen de mensch

 

D'hope van sijn hoogste wensch.

 

Dit, end wat hier meer op viel

100

Dacht, end loofde mijne ziel.