Dese aendachtige gedichten zijn gesonden van Jonckvrouw
Anna Roemersaen de Heer
I. Cats, tot op-vveckinghe des
Zeeuschen Nachtegaels; ende daerom tot stichtinghe hier by
ghevought.
Psalm 5.
HOort aen mijn woorden die met suchten
Verselschapt, bersten uyt mijn hert,
Aendachtich, innich, en vol smert,
Waerom ick ben in treurich duchten
Vermogen Coning, Heer der Heeren,
Let op mijn stem, die nu (met leyt)
Tot u wel bitterlicken schreyt,
Tot u alleen gae ick my keeren,
Eer dat de son sijn gulde stralen,
Buert uyt de kim, soo sal ick Heer,
Met bidden vroech zijn in de weer,
Om van u goetheyt te gaen halen
Want u opt hoogst mishaegt het leven
Der guyten, en al die de paen
Van moedwil en van boosheyt gaen,
Sullen van u (met sidd'rich beven)
De dwasen die haer quaet verbloemen
Bestaen voor u gesicht gansch niet,
Ghy haet en stoot haer in verdriet,
Oock die van schemeryen roemen
Aen sulcken sal u gramschap blijcken,
Die loogens spreeckt, off die verwoet
Dorst nae sijn even-naestens bloet,
En die een aer, met snoo practijcken,
30[regelnummer]
Soeckt door te strijcken.
Maer door u gunst, soo sal ick treden
In uwen heyl'gen Tempel Heer,
En knielen voor u aenschijn neer,
Daer sult ghy met ootmoedicheden,
Heer wilt u de baen doch voor my ruymen
Dan gae ick seker, en sal sien
Mijn haters, die my deun verspien
En listich legghen op haer luymen,
De loogens krielen in haer monden,
't Hert is gepropt vol wreetheyt straf,
Haer oog is boos, haer keel een graf,
Doortrapt en dubbelt sijn haer vonden
Roeyt uyt, verdelgt, en wilt verbannen
Hun om haer snoode wandel crom,
Stoot haren valschen raet doch om,
En wilts' uyt u genade wannen,
| |
Maer laet in eeuwicheyt verblyen,
Die u vertrouwt, u roemt, en prijst,
Maeckt dat haer hert in vreuchden rijst,
Die stadich, met gebenedyen,
Den vromen man (door u ghenaden)
Ontfangt een milde segen nut,
V gunst hem als een schilt beschut,
Soo dat de pijlen van den quaden
|
|
Auteursrechtelijk beschermd