Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

[p. 200]

Lof van de deuchtsame vrouwe, Wt het leste Capittel der selver spreucken.

Op den Lof-sang Mariae.

ALst huwens tijd zijn sal
Soo bid den Heer voor al
Om eene cloecke vrouwe;
Die niemant licht en vint,
Wants' in weerd' overwint
De peerlen hoogh gehouwe.

Haer man rust sijn ghemoet
Op 'tghene datsy doet,
Hy macht haer wel betrouwen.
Al groeyden sy door buyt,
Soo puts' haer schat niet uyt
Met cost'lick huys te houwen.

Sy doet hem niet dan goet,
Niet quaets van haer ontmoet
Hem in sijn heele leven.
Sy weet met handen fijn
Te spinnen woll' en lijn,
En wat sy wil, te weven.

Ghelijck met hulcken groot
Weet sy van verren broot
Tot lijf-tocht te besorghen;
Sy spijst haer heele huys,
Geeft werck haer maegden kuys,
Op-staende voor den morghen.

Dan soeckts' een goet stuck lants
Dat sy met hares hants
Ghewin, gaet coopen inne;
Op dat tot 'smenschen dranck
Een soete wijngaert-ranck
Sy daer op voorts ghewinne.

Ia selfs haer lenden schort,
En die wel vast om-gort,
Sy stijft haer armen moedich.
Des nachts haer lampe brant,
Dies nutse voor de hant
Vrucht van haer neering spoedich.

Den spinrock vat sy aen,
En doet den wervel gaen,
De spille lustich drayen.
Noch can-men open sien
Haer handen, om de lien
Die erm zijn te verfrayen;

Besorghend' niet te min
Haer eyghen huysghesin,
Ia elck met dobbel kleeren;
Op dat des winters koud,
Als sneeuw 'theel lant benouwt
Die haer niet eens mach deeren.

Voorts tot haer bedde breet
Seer schoone dekens reet,
Haer kleeren zijn van zijde;
Sy treckt scharlaken an,
Op dats' haer eyghen man
Met haer cieraet verblijde.

Den welcken sy beschickt

[p. 201]

 

Oock kleederen gheschickt,

 

Waer med' hy mach verkeeren

 

In poorten van Raets-lien,

 

En laten hem vry sien

60

By 'slants voornaemste Heeren.

 

 

 

Fijn doeck sy constich weeft,

 

En dat te coopen gheeft;

 

Sy weet oock te bordueren

 

Seer schoone gordels, die

65

Sy aen de kramers bie,

 

Om buyten 'slants te vueren.

 

 

 

S'is voorts bekleet met cracht,

 

En reynicheyt, sy lacht

 

Oock in haer meeste sorgen:

70

Soo dat haer hert bereyt

 

Voor alle swaricheyt

 

Niet vreest den dach van morgen.

 

 

 

Gaet open haren mont,

 

Daer uyt wort niet vercont,

75

Dan wijsselicke reden:

 

Haer tonghe wel bereyt

 

Oock nimmermeer verbreyt

 

Dan aenghename zeden.

 

 

 

Cort-om, sy achte slaet

80

Hoe't in haer huys toe-gaet,

 

En wat daer mach behoeven;

 

Want vrylick sy en eet

 

Gheen onverdienden beet

 

Ghelijck de leuye boeven.

 

 

85

Dies hare kinders soet

 

Staen op, haer int ghemoet,

 

En haer wel salich noemen;

 

Haer man oock desghelijck

 

Sal altijt blydelijck

90

Van hare deuchden roemen;

 

 

 

En segghen, Menich wijf

 

Is cloeck in haer bedrijf,

 

En weet wel goet te winnen;

 

Maer ick en weter gheen

95

Die soo veel deuchts in een

 

Als du hebst, te versinnen.

 

 

 

Dies vrouwen soet beval

 

Wel licht bedrieghen sal,

 

En schoonheyt gaen verloren;

100

Maer rechten lof begaet

 

De vrouw, die haer cieraet

 

In Gods vrees heeft vercoren.

 

 

 

Gheeft haer tot eeren-croon

 

En wel-verdienden loon,

105

'tLoon van haer eyghen handen:

 

Laet hares lofs gheschal

 

Vry tuyten over al,

 

In steden ende landen.

 

Apollonius Scotte.