Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

[p. 198]

Waerschouwinghe voor de snoode vrouwe, uyt het 1. Cap. van de spreucken Salomons.

Op de wijse van den 24. Psalm.

MYn Soon mijn reden onderhouw,
Bewaer mijn les by dy getrouw,
Dijn leven salstu daer nae richten,
Iae als dijn oogen-appel teer
Neem waer mijn oversoete leer;
Sy sal tot deucht en eer dy stichten.

En neemse dan niet minder waer,
Dan ofse ront gewonden waer
Om dijne vingers, en geschreven
Als in een wel-bereyde bert
Tot in het binnenst van dijn hert,
Om noyt daer uyt te zijn ghedreven.

De Wijsheydt voor dijn suster groet;
Noem vroetheyd dijn verwante soet,
En wilter heel gemeen by leven,
Op datse dy behoede trou
Van 'tvreemde wijf, eens anders vrou,
Die schoone woorden weet te geven

Want ic eens uyt mijn venster lag,
En door de traill' op strate sag
Een jongeling berooft van sinnen,
Die met de dwasen omme-ging,
En onder kinderen gering,
Ick mercte wat hy sou beginnen.

Hy sloop ter sijden in een steegh,
Naer hare woning buyten weegh
Nam hy seer vlijtich sijne gangen;
Doen het alreede duyster wert
Des avonts-tijt by nachte swert
Met nevelachtich weer om-hanghen.

Dees vrouwe siet quam hem te moet
In kleeren licht, loos van gemoet,
Seer clapperig, en niet om seggen;
Wiens voet niet geerne thuys en staet,
Maer nu voor deure, dan op straet
Aen allen cant gaet lagen leggen.

De welcke desen jongeling
Met armen sonder schaemt' omving,
En kuste hem aen sijne wangen,
Iae teghen alle schaemte licht
Vercloeckende haer aengesicht
Bestont alsulcken spraeck t'aenvangen:

Ick hebbe thuys het overschot
Van mijn soen-offers, die ick God
Van dage hebbe voor-gedragen:
Siet daerom ben ick uyt-gegaen
Om dijn aenschijn te soecken aen,
Ick vinde dy na mijn behagen.

Mijn koetse heb ick toe-bereyt
En dekens sacht daer op gespreyt

[p. 199]

 

Met beelderye schoon vercieret,

 

Iae lijnwaet uyt Egypten-land,

 

En hebbe die met Myrrhén-brand,

 

Met Sandel, en Canneel gevieret.

 

 

55

Siet daerom, lieve, laet ons vry

 

Naer 'sherten lust ons maken bly,

 

En liefde oeffenen ter degen.

 

Iae tot den vollen dageraet

 

Laet ons van blyschap heel versaet,

60

Het liefden-spel volcomen plegen.

 

 

 

Dewijl mijn man van huys ghegaen

 

Heeft eene reys ghenomen aen,

 

Om niet soo haest weerom te comen:

 

Hy heeft my enen dach gestelt,

65

En sijne borse vol van gelt

 

Tot sijn behoefte met genomen.

 

 

 

Sulcx heeft sy met dit praten loos,

 

En lang bericht tot daden boos

 

Den jongeling tot haer gebogen:

70

Sy heeft hem met het smeecken sacht

 

Van hare lippen, onbedacht

 

Haer toe te vallen licht bewogen.

 

 

 

Hy volgt haer sonder lang beraet,

 

Als d'os die naer den slagh-banck gaet,

75

Of als een die gestelt int yser

 

Naer sijne straffe wert geleyt;

 

Die als hy lang-tijd heeft gebeyt,

 

De sotten dan comt maken wijser.

 

 

 

Den tijd van sijne vreugt is cort,

80

Want met een mes sijn lever wort

 

Hier door een dood-wond diep gegeven.

 

Gelijck hem om te zijn geaest

 

Den vogel na den strick verhaest,

 

Die onversiens beneemt sijn leven.

 

 

85

Siet daerom mijne kind'ren hoort

 

Naer mijnes monds wel-radend' woort;

 

Laet u gemoet naer hare wegen

 

Niet dalen, ofte dwalen in

 

Naer hare paden uwen sin;

90

Sy heeft so menich man verslegen;

 

 

 

En 'therte hebbend' op-geruckt

 

Van velen, hun ter neer gedruckt.

 

De wegen die naer haer huys loopen

 

Zijn wegen naer een woeste graf,

95

Die heel om leege dalen af,

 

Om d'eeuw'ghe doot te doen becoopen.