Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

Geestelijcke Mey-Plantinge,

Op de Wijse: De Winter cout, die ons seer quelde.

HOe soud' ick nu niet vreuchde plegen,
In desen soeten Meyschen tijt?
Daer in al ding nu staet bedeghen
Soo schoon end' sich soo seer verblijt?
VVy hebben nu Mey-avondt vroo
Des Meys hoop end' vervvachte boo:
Des VVinters quael zijn vvy nu quijt.

[p. 166]

 

De Ieught des jaers gaet nu beginnen,

 

Die 't leven ons maeckt aenghenaem,

10

Ververscht verfrischt al onse sinnen

 

Midt datse maticht soo bequaem

 

Des VVinters Ys end' doode kou,

 

En 't Somers vyer met laeuvven dou,

 

't Gemack end' vvensch der menschen t'saem.

 

 

15

Noch heet, noch kout doets' ons oorbooren

 

Een koelte versch: seer vvillecom,

 

End' dus beelts' af ons van te voren

 

(Sy aller maenden fleur end' blom)

 

Den eeuvvighen verkoelings Dach,

20

Die vvech sal nemen al 't gheklach

 

Van svverelts droeven ouderdom:

 

 

 

Die haer benautheyts hitte brandich

 

Verdryvende, sal gheven vveer

 

Eens eeuvvich levens vast bestandich

25

End' onveranderlick schoon vveer.

 

Nu, svverelts overighen tijt,

 

Die daegh'licks vast al kort end' slijt

 

Heeft van dies Meyes-avont d'eer.

 

 

 

Ick sie elck een vast besich vvesen,

30

Dat hy nu op Mey-avont plant

 

Den Mey-boom dien, die uytghelesen

 

Is in zijn hert, daerop dat brant

 

Sijn liefden-vyer, die hy daer me'e

 

Vereeren vvil: Ick vvilt dan me'e

35

Nu doen, in geestelick verstant.

 

 

[p. 167]

 

In d'avont 's jongsten Dachs droefblijde

 

VVil ick dit doen. Jae ick vvil eerst

 

Versoecken op mijn Lief by tijde

 

Op dien, die in mijn herte heerscht,

40

Dat hy in my sijn heylighe Mey

 

VVil planten: end' ick soo lang bey:

 

Doet dit, die my sijt alder-vveert'st!

 

 

 

Plant nu in my schoon Balsem ^*rancken,

 

Met haer altoos groen-bloeyich blat:

45

Daer voor u moet u Jootsch volck dancken,

 

Dat alleen heeft de eer ghehadt,

 

Dat in haer lant, end' nieuvvers el,

 

Dees dierbaer plant vvou vvassen vvel:

 

Sijn sap bedrup my 't hert vvel nat!

 

 

50

Den Balsem uvves Geests seer krachtich

 

VVil salven deur end' deur mijn Geest,

 

Op dat ick vvord in deuchden machtich,

 

In u steets groen, sterck, onbevreest:

 

Sijn reuck parfuun so mijn ghemoet,

55

Dat ick voor u mach rycken goet,

 

End' u behaghen aldermeest!

 

 

 

VVilt op zijn eevvich groene blaren

 

Inschrijven uvven grooten Naem,

 

Op dat ick die mach vvel bevvaren

60

End' drucken in mijn hert bequaem.

 

Schrijft hem daerin met blinckend' gout,

 

Dat ick hem houd' in goet onthout,

 

End' by my dure uvve faem.

 

 

* Den balsem-boom is een plante van hout ende blat niet onghelijck den Wijnstock: heeft zijn blaren altoos groen. Als hy wordt open ghesneden aen zijne schorsse, druypter uyt die vermaerde Balsem-oly: die soo kostelick is van reuck en kracht. Pleech nieuwers ghevonden te worden als int Iootsche Landt: ende dat alleen in twee hoven der Coninghen van Iuda.

[p. 168]

 

Dus gae ick u nu oock vveer stellen

65

Mijn Christus, mijnen Bruyd'gom vveert,

 

Een Mey, die' ick vvil niet neer sal vellen

 

Den tijt met zijn vernielend' svveert.

 

Dies stel ick een steeds groen Laurier:

 

Op elck blat uvv'n naem goedertier

70

End' van mijn ziel seer hooch gheeert.

 

 

 

Dat doe ick, om daer me'e te leeren,

 

Dat alleen u, end' anders geen

 

Ick achte, noch begeer te eeren.

 

Doch stout'lick staet mijn naem ghemeen

75

By d'u, om dat ick needrich smeeck,

 

Dat u aendacht my niet versteeck,

 

Als yvvers een vervvorpen steen.

 

A. V. MYL.