Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

[p. 123]

Het tweede deel, ofte stem vande Zeevsche Nachtegael: ghenaemt Seden-sang.

Met Privilegie.

[p. 124]

 

Hier gaet de Nachtegael zijn stem wat hooger drayen,

 

En maeckt door Seden-sang, een yders hart verheucht;

 

Om dan met soet gequeel, 't gehoor te doen verfrayen

 

Met aengename cunst, en reden-rijcke deucht.

 

A.P.

[p. 125]

Reden-rijcke Leser,

ALsoo de natuere vande Nachtegael sodanich is, dat zijn stemme d'eene tijt veel vanden anderen verschilt, somtijts leegh, somtijts hoogh singende; soo heeftmen goet ghevonden (overmits de groote verscheydenheyt) de Nachtegael te bedeelen, ghelijck hier vooren is gheseyt: waer van, als nu aen V.E. wert verthoont het tweede deel; alwaer de stemme-toontjes wat hooger uyt gesongen werden; (te weten,) leersame Seden-sanck: omhelsende veel vermaeckelijcke scharp-sinnighe gedichten. Voornementlijck int begin van desen, dientmen indachtich aen te mercken, op de verscheydenheyt vande Grillen, waer in lieffelijcke, ende aerdighe veranderinghen werden by gevonden: Insonderheyt mede op de Boeren-praet van Tityrus, en Milibe: alwaer de gelegentheyt deses tijds treffelijck wert uyt-ghedruckt na de cunst van Poësie. Int gevolgh genaemt Principus obsta. Mitsgaders de nopen, daer oock wat sonderling op ghedacht moet werden int lesen des selfs. Als mede de navolgende bedenckingen, daer menichvuldighe stoffe in is, om de Leser te verlusten. Om voorder te comen, staet aen te mercken het Eer-dicht aende geest-rijcke Iuffrou Iohanna Coomans: ende wederom haer seer voor-treffelijcke antwoorde ofte teghen-gifte; waer in de const van soo een Zeeuws Vrou-verstant yder doet verwonderen.

Daer is noodich beooght te zijn int ghevolgh, een aengenaem Liedt van Cnemon ende Numa, off soeten lach over de huyden-daechsche weerhanen, waer in de veynsery sich behendich laet

[p. 126]

hooren. Ten lesten wert dit tweede deel ghevoechlijck besloten met een ghedicht ter eeren vande Zeeusche Nachtegael: ende stemgevers van dien; ende noch benevens een Eer-liedt aen de Zeeusche Poëten: mitsgaders de Apollo-feest by Iuffrou Johanna Coomans ghemaeckt; en Deughs-loff beyden ter eeren van de Heer J. Cats: ende ten lesten een Maeghden-lesse; waer by dit selve ghedeelte wert gheeyndicht: met een hoope dat de Leser sich wijder sal verlusten inde navolghende wercken selve; alwaer 't verstant sal ghescharpt blijven inde groote bysonderheyt van yder stuck: ende dan met goet ghevoelen overdencken, dat dit geen Kick-vorssen ghesnorck is, maer een sonderling hoogh schetterend gheluyd van uyt nemende noyt ghehoorde tael. Ghy dan Leser, denckt hier by dat de Zeeuwen niet hersseloos en zijn, al ist dat haer de grove dampen vande Zee, dickmael over 't hooft vliegen; nochtans werden sy niet verstopt in verstandt: maer har-aessumen veel meer, om dat sy 't voordeel hebben, van overvloedighe open-gesonde lucht, ende vruchtbaerheyt haerder Eylanden.

Hier mede wert de Leser ghewesen, tot hoogher gheluyt van desen cunst-hebbende Nachtegael; die int leste deel singhet Hemel-sang.