Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

[p. 121]

Tafereel van de Liefde.

DIe van u kennen vvilt, de Liefd' en haer ghebreken,
Haer boogh, haer vyer, en vlam, haer schichten en haer steken,
VVat dat haer vvezen zy, en vvat dat zy begheert,
Die lees dit, 't vvert hier kort in dit gedicht gheleert.
't Is een ghenucht vervult met droefheyd en met lijden;
't Is pijne geconfijt met zoetheyd en verblijden;
Een vvan-hoop, daer nochtans altijds gehopet vvert;
Een hope die nochtans deur hopeloosheyd smert.
't Is een gezucht en rouvv' van ons verloren leven;
't Is stof, dat in de lucht deur vvinden vvert ghedreven,
't Is schild'ren in de vloet; 't is vvillen, dom en blind,
Ont-swarten eenen Moor, en grijpen naer de vvind.
't Is een gheveynst ghelach, 't is een bedrouft mis haghen;
't Is 't hebben 't hert doorvvond, en nochtans niet te klaghen;
't Is vverden als een knecht, in plaetse van een Heer;
't Is sterven allen dagh, en sterven nimmermeer.
't Is sluyten aen zijn vriend de poorte van de reden,
Die dan by-nae heel dood van kranckte wert vertreden;
De sleutel toe te staen aen zijne vyandin',
Die licht'lick die ontfangt met schijn van een vriendin.
't Is duysend qui en te lijen, om een zoet' oogh te stelen;
't Is frisch zijn en gesond, den zieckaerd fijn te spelen;

[p. 122]

 

't Is recht een ambacht doen van vleyen, met een kleed

 

Van eyghen laeck en smaed, en lieghen met meyn-eed.

25

't Is een deur-brandigh vyer, met vveynigh ys om-toghen;

 

't Is een schoon spel, vervult met valscheyd en met loghen;

 

't is oorlogh en bestand; 't is een ghenucht en spijt;

 

Een lang-ghedacht, een vvoord dat kort zijnd' veel bedijt.

 

't Is met een cleyn gelaet in vreughden breed te vveyen,

30

En decken dan een ziel, die niet en doet als schreyen;

 

't Is een zulck ongheluck, daer in men vvenscht, en hoopt,

 

Te quelen zonder eynd, hoe diere datmen 't koopt.

 

't Is pays, een korte pays, die vveynigh tijd zal blijven;

 

Een Oorlogh steeds bereyt tot vechten en tot kijven:

35

Daer hy die overvvint, zich van gheen vvinst bedanckt,

 

Die overvvonnen is, de volle eer ontfanght.

 

't Is een groot mis-verstand der jongheyd, die meer prijzen

 

In d'yzers steeds te zijn, als op de groene rijzen;

 

Een ongherust ghedacht, dat tvvijffelachtigh beeft,

40

Dat maer een eenigh dingh veur al zijn stoff en heeft.

 

Kort 't is een jeloerzy vol duchten, en vol vvenschen;

 

't Is koortsse, 't is een brand van herssen-ziecke menschen.

 

VVat kan daer meerder quaed zijn in dit aerdsch gebouvv,

 

Als datmen tot zijn Heer en meester neemt een vrouvv?

45

Op dat uvv hert dan niet zich eenmael mochte zetten,

 

Vertvvijffelt, onder 't jock van zulcke dolle vvetten;

 

Zoo ghy my, vriend, ghelooft, 't beginssel vveder-staet:

 

Leed-vvezen is een dinck, dat veel-tijds komt te laet.

 

I.D.B.