Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

[p. 111]

Herders-dicht, gheschoncken aen den Eersamen Jong-man Clement van Sorgen, ende de Eerbare Joffrou Cornelia van Heems-kercke.

EEn Herder jong-bejaert,
Alleen end' onghepaert,
Ging sijne schaepjens hoeden
Daer t'Y de gulle cant,
Van 't vet-begraefde lant,
Begabbelt met sijn vloeden,

Daer d'Amstel haren stroom
Heel flaeuvvjes end' heel loom
Door 't groene gras comt leyden.
Hy gingh gerust van hert,
En spotte mette smert
Daer and're vaeck om schreyden;

Gantsch vry end' onbevvust
Van soete vrouvve-lust,
Int hert lagh niet verborghen,
Als in het teere gras
Voor 't hoopjen dat hem vvas
Bevolen, trouvv te sorgen:

Tot dat hy eensjes sagh,
Int af-gaen van den dagh,
VVanneer de son gingh daelen,
Een Maeght, een Herderin,
Een Nimphjen, een Godin,
Een slaepjen sitten halen.

Sy vvas gheseten neer,
Daer 't Herdertjen vvel eer
Sijn cudde plach te vvachten:
Soo haest hy haer vernam,
Een onghevvoone vlam
Onstack in sijn ghedachten.

Sijn oogh viel op de mont,
Die haer soo vriend'lijck stont
Beset met roode lippen,
Des vverd' hy gantsch beducht,
End' liet strackx sucht op sucht,
Laes! uyt sijn sieltjen glippen.

[p. 112]

 

Help hemel! vvie is dit

 

Die hier dus neder sit!

 

Gheen schoonder oyt mijn leven!

40

Tot hier-en-toe gherust,

 

Nu crijgh' ick saenens lust,

 

Och! dies' haer dorste gheven!

 

 

 

Hoe svviert die gouden crans

 

Ront-om haer voor-hoofts glans!

45

Ey! siet die gulden boogjens,

 

Hoe constigh end' hoe net

 

Die van Natuur gheset

 

Zijn boven haer' soet oogjens;

 

 

 

End' hoe het vvitte velt

50

Daer nevens aen ghestelt,

 

Met aertjens is door-trocken.

 

VVien soud' niet 't schoon gebouvv

 

Van sulcken braven vrouvv

 

De ziel uyt 't lichaem locken?

 

 

55

Den Herder in sijn sin

 

Aldus door nieuvve min

 

Vercracht, is neer-geboghen

 

Recht voor sijn Liefjes schoot,

 

End' bleef daer, hallef doot,

60

Opt Nimphje sterlincx ooghen:

 

 

 

Half doot? jae vvaerom niet?

 

Ach! daer de min ghebiet

 

Ghebeuren vreemde saecken:

 

Dat levend' is dat sterft,

65

End' 't geen de doot vervverft

 

Can liefde levend' maecken.

 

 

 

't Voor-nemen (soo ick meen)

 

Van d'Herder vvas alleen,

 

Om vvat met d'oogh te spelen,

70

En verder niet te doen,

 

Als van haer mont een soen

 

Al heymelick te stelen;

 

 

 

Soet montje comt vvat by,

 

End' leent u lipjes vry,

75

Ey! derff' een soentjen vvaghen,

 

Die van u steelt een kus

 

Diens zieltjen suldy flus

 

Onvvetend' van hem draghen;

 

 

 

Soo haest nu d'Herder vond

80

Sijn lippen voor haer mond,

 

Ghevoeld' by uyt haer lippen sluypen

 

Soo soeten adem-lucht,

 

Die strackjes metter vlucht

 

Gingh in sijn zieltjen cruypen;

 

 

85

Een lucht, een dauvv, een nat,

 

D'vvelck, alsset eensjes vat,

 

Het herten-bloet can teeren,

 

Het rust noch dagh, noch nacht,

 

Het mindert onse cracht,

90

End' meerdert ons begeeren;

 

 

[p. 113]

 

Een lucht, een lieve tocht,

 

Die in sijn hertje vvrocht

 

Een altijt-heftich vvoelen,

 

Een hitte dit het bloet

95

Van die het voncken doet,

 

Alleene can verkoelen;

 

 

 

Van doen aff heeft sijn borst

 

Nae vveder-min ghedorst,

 

End' heeft die soet vervvecken,

100

Dees nieu-gheboren min,

 

Aen dese schoon' Godin

 

Tot meer-mael gaen ontdecken;

 

 

 

End' heeft niet eer gherust,

 

Voor dat hy vveder-lust

105

In 't Nimphjes hert deed branden,

 

Sulcx dat hy, soomen siet,

 

Sijn ziele-lust gheniet

 

Bevvoelt met echte banden,

 

 

 

Nu Nimphjes van het vvout,

110

End' Herders die u hout

 

Op d'Amstels rijcke velden,

 

Off yder een sijn fluyt

 

En ick mijn Zeeusche Luyt

 

Eens op malcander stelden,

 

 

115

End' saten t'samen neer,

 

End' speelden eens ter eer

 

Van 't vvel-gevonden paertjen,

 

End' vvenschten haer genucht,

 

End' soete minne-vrucht

120

Te teelen menich jaertjen.

 

IAC. LVYT.