|
| |
| |
| |
Ionckheyt.
MEt eenen hoogen moet, met op-gheblasen sinnen,
Plach ick met Venus brant, Cupidoos boogh en schichten
Te spotten, end' ick dacht, 'tsijn immers arme wichten
Die 'tblinde naecte kint soo licht'lick can verwinnen.
5[regelnummer]
Maer wat een sotten ding dat sy nu noemen minnen?
Verquisten sijnen tijt met singen en met dichten,
Sijn vrye jonge jeugt tot dienstbaerheyt verplichten.
Van buyten schijnen bly, van druck vergaen van binnen.
Maer eylaes! nu heb ick verandert mijnen sang,
10[regelnummer]
Want tegens mijnen wil door lieffelick bedwang
Mijn hert gevangen is in alsoo stercke boeyen,
Dat ick geen middel weet om te gheraken vry;
Maer soo sy, die't my doet, haer voegen wil tot my;
Soo wil ick voor altijt de vryheyt gaen verfoeyen.
Maer hoe ist mogelick dat in soo corten stont
Alleen door eens te sien, mijn hert soo is ontsteken?
Maer hoe ist mogelick, dat my soo is ontstreken
Al mijn stantvasticheyt, die scheen soo diep gegront?
5[regelnummer]
Niet anders als een man die cloeck en wel ghesont
Aen lit, lijf, of gemoet, en weet van geen gebreken,
Voelt in een oogenblick sijn crachten gansch besweken,
En sijn verlemde borst, als met vergift gewont.
Maer hoe? is dat oock vreemt? Het ysselick om schouwen
10[regelnummer]
Serpenten-harich hooft deed' dootelick vercouwen
En tot een steenen beelt verharden wie het sach:
| |
| |
Sou dan der liefden brant in my niet zijn
gheresen
Door 'tblincked' soet gesicht vant alderschoonste wesen,
Dat meer dan self de son verfrayt den claren dach?
Ick ben, schoon Amaril, wat later by ghecomen,
Om u dach ende nacht te dienen met ootmoet,
Op hoop dat ick noch eens sal crijgen 'tweerde goet
Dat my nu commerlick doet suchten ende schromen.
5[regelnummer]
Tis waer dat ghy voor my veel ander hebt vernomen,
Die soecken al, als ick, tot minnens smerte boet,
Maer ick en wijcker geen in yverigen spoet,
Iae derf my, en met recht, voor d'ander wel beromen,
Ick stell' my aen ghelijck een reysend' man te voet,
10[regelnummer]
Die moe en mat van gaen te langer rusten moet,
Maer schietend' uyt sijn slaep, versnelt te meer sijn gangen.
Een wolck heeft my u licht bedect voor eenen tijt,
Maer nu't my heeft bestraelt, sal ick't met meerder vlijt
Vervolgen, op den streeck van wensch, vrees, en verlangen.
In wat een doncker nacht doolt 'tmenschelick verstant?
Wat eenen dicken domp bedwelmt ons swacke sinnen,
Wy missen meest als wy best wanen te versinnen,
Recht als een blinde-man gaet tasten nae de want.
5[regelnummer]
Wy willen 'twater vlien, en loopen in den brant.
Wy rekenen verlies daer ons meest staet te winnen.
Wy haten dat wy meest behooren te beminnen.
Wy vreesen storm en wint, en staen op 'tvaste lant.
Ick mé door 'tsot gecray vant dwase volck bedrogen,
| |
| |
10[regelnummer]
Had vrees voor 'tsoete vier vant herten-machtich kint,
Voor-beeldende my niet dan druck en pijnlick strijden;
Maer nu u oogen-strael int hert my is gevlogen,
Beclaegh ick my dat ick niet eer en heb gemint,
En 'tsoete-suyr geproeft van dit vermaecklick lijden.
Een swaren last, maer licht om draghen;
Een wanhoop, maer vol soete waen;
Een waecken vol van rust, een claghen
Vol vreuchde; vrees, met stout bestaen.
5[regelnummer]
Een soete pijn, een lieflick lijden,
Een hoop' vol angst, een droef verblijden,
Een sterven sonder levens endt,
Is dat mijn jonghe leven schent.
Fy tongh, die ick altijd geacht heb al te seer,
Om dat ghy off int bosch, off binnens huys verborghen,
Soo wel cont spreken uyt mijn soete minnens-sorghen,
Nu moet ick t'uwer schand' u laecken dies te meer.
5[regelnummer]
Doen ghy die schoone Nymph, die ick bemin en eer,
Soud naer den eysch vant werck vrymoedelick vertalen
Mijn liefde, mijn ghebreck, mijn ongheneesbaer qualen,
Verstomde ghy, ghelijck een slaef voor sijnen heer.
En ghy ooc tranen-vloet, die met vlietende beken
10[regelnummer]
Den ongherusten nacht mijn wangen comt beleken,
Waert uyt-gedroocht als ghy sout toonen hoe ick treur.
Ghy suchten altemael die my t'huys wel comt quellen,
Waert ooc gesoncken wech, als ongetrouw gesellen.
| |
| |
Alleenlick bleef by my, mijn bleecke doot-coleur.
Nu comt de soete Lent vernieuwen ons den tijt,
De winter met sijn couw, ys, regen, snee, moet wijcken,
Allerley groene cruyt comt uyt het aertrijck kijcken,
'tSoet west windeken waeyt den noorden tot een spijt.
5[regelnummer]
Het vroege morgen-root de lange nachten slijt,
Het Nachtegaelken claegt sijn leet aen alle wijcken,
En met sijn droefheyts sang, doet droefheyt van ons strijcken;
Lucht, lant, zee, mensch, en vee, 'tschijnt al te sijn
verblijt.
Mars en Cupido zijn op wegen en in velden,
10[regelnummer]
D'een neemt jongh' minnaers aen, en d'ander strijtbaer
helden,
End' elck te storten pooght, d'een tranen, d'ander bloet,
Cupido met sijn boogh, en Mars met bloote sweerden,
Volgt Mars wie wil, ic houw' Cupidoos crijg in weerden,
Daer blijft men selden doot, en 'tsterven is noch soet.
Nu heb ickt wel gepast, en recht ter goeder tijt
Com ick deutr 'tsoet gepeyns geleyt, hier aen-ghetreden,
O weerd', ô gulden uyr, u moet ick wel besteden,
Soo niemant dit geluck afgunstich my benijt.
5[regelnummer]
Hoe voelt ghy u, mijn hert? in bangicheyt verblijt,
En in u vreucht beangst, van vrees en hoop bestreden?
Daer is sy, dien ghy moet eerbiedich u gebeden
Gaen storten, hier ist velt van den gewenschten strijt:
Tsa, gaen wy wel ghemoet; ten baet nu geen versinnen
10[regelnummer]
Hoe ick bequamelick mijn aen-comst sal beginnen,
Hoe ick my houden sal in woorden en gestel:
| |
| |
Soo ick te seer verbaest, gelijck wel mocht
geschieden,
Verstom, 'tgesicht sal noch de meyning wel bedieden:
Dien liefdens cracht belet te spreken, spreeckt oock wel.
Als 'tvlammich-licht gespan int westen is ghedoken,
En de peck-doncker nacht door de gesterde baen
Haer mooren-swarte jacht al stil gaet drijven aen,
Als al wat oogen heeft, sijn oogen heeft geloken,
5[regelnummer]
En vind' ick noch geen rust, maer 'theete brandich
smoken
Van dit onbluschlick vier, doet stadich van my gaen
Den slaep, soo dat ick tel al 'tcrayen van den haen,
Sonder dat eenichsins de vaeck my comt bestoken.
O bed, ghy pleecht te zijn de plaetse van mijn rust
10[regelnummer]
Maer wat ick nu al ly, dat is u wel bewust,
Hoe ick 's nachts kerm, en sucht, verlangende naer't dagen:
Doch in dit ongemack een voordeel ick noch weet,
Dat ick van geenen mensch gehoort, mach int secreet
Vry-borstich storten uyt mijn tranen en mijn clagen.
Maer, sy, wien can ick dit meer als my selven wijten?
Ick quamse te ghemoet, alleen, recht wel te pas.
En ick, ô bloode bloet, arm-hertich als ick was,
En sprackse noch niet aen. O doot! mijn hert moet splijten.
5[regelnummer]
Ist nu niet wel gemaeckt? Nu mach ick weer gaen crijten,
En buyten ongesint gaen claghen deur het gras
Dat haer versteende hert niet sacht en wert als was,
En tis mijn eygen schult, sy macht my wel verwijten.
Hoe? sal sy comen self, en reycken my de hant,
| |
| |
10[regelnummer]
Segghende, comt mijn lief, gaen cnoopen wy den bant
Die ons sal eens voor al in liefde doen vergaren?
Neen, dat is geen manier. Een minnaer onvervaert
Moet nemen waer den tijt, daer hy sich openbaert,
En dan stout, onbevreest, gaen sijn ghebreck verclaren.
Soo langh als ick u hiel bedeckt mijn lyen,
O wit van al mijn sinnen!
En dat ick, cloeck in schijn, verdween van binnen,
Mocht ick my noch soo somtijts wat verblyen;
5[regelnummer]
Maer soo haest als mijn tong bestont t'ontdecken
'tOnbluschlick vier dat uyt u brandend' ooghen
Der liefden cracht in my heeft doen ontvoncken,
Soo is, eylaes! my al die vreucht ontvloghen,
Want ghy my, nijdich, gingt terstont ontrecken
10[regelnummer]
Vw' vriendelick gesicht en lieflick loncken.
Waer over sal ick my dan eerst beclaghen?
Ick moestet immers vraghen;
Met sien alleen en had ick niet verworven,
En 'tseggen heeft my 'tsien nu oock bedorven,
Tsedert den dach dat ghy mijn vryheyt hebt ghevelt
Door 'tvriendelick ghewelt vant diamantich schijnen
Vw's stralende ghesichts, met hoe veel duysent pijnen
Heb ick altijt gheweest dach ende nacht ghequelt?
5[regelnummer]
D'op-gaende goude son en stroyt 'tbegraesde velt
Met soo veel bloemen niet, noch soo veel nacht-robijnen,
En doet de morghen-root uyt 'shemels blauw verdwijnen.
| |
| |
Als wel mijn suchten zijn en smerten ongetelt.
Doch dit, en noch veel meer, waer my wel licht om lijden,
10[regelnummer]
Soo ick versekert waer, van noch t'eenigher tijden
Te crijgen 'tsoet gewin; voor hondert duysent een.
Een troost-brengende Iae, voor hondert duysent clachten,
Een vrolick oogenblick, voor soo veel bange nachten,
Voor al mijn quelling, een, ghy weet wel wat ick meen.
Ghy die de woeste zee doet stormen met u blasen,
'tGeboomt int wilde wout met groot ghedruys doet rasen,
Ghy winden altemael, comt aen, blaest in mijn hert;
Blaest uyt met al u macht, 'tonlijdelicke smoken
5[regelnummer]
Van desen fellen brant, of helpt hem soo met stoken
Dat ick verbrant tot asch, crijgh' ende van de smert.
Ghy seylt nu lustich voort, van wint en stroom ghedreven,
Wt de meersch van u hoop', siet ghy verheucht het licht
Van een heylsame baeck, uw's liefs vriend'lick ghesicht,
En daer ghy't hebt gemunt stuyrt ghy recht uwen steven.
5[regelnummer]
Ick moet noch troosteloos laveren ende sweven,
Tegen wint, tegen stroom, de seylen al geswicht,
Mijn Noort-ster schuylt bedeckt met doncker wolcken dicht,
Touw, ancker, 'theeft my al in desen storm begeven.
Ick sien noch lant noch sant in dees verbolgen zee,
10[regelnummer]
Maer mocht ick noch een reys weer comen op de ree,
Geen weer soo schoon dat my ander-mael sou becoren.
Wijs is hy, en bedacht, die sich te lande hout,
En de calm-stille zee voorsichtich niet betrout;
| |
| |
Tis beter niet ghewaecht, dan schip en goet
verloren.
Prince, qui maintenez nostre juste defence
Contre tous les efforts de l'Espagnol mutin
Et d'un los immortel vous traçant le chemin
Auez ià devancé bien loing nostre esperance;
5[regelnummer]
Prince, pardonnez moy, s'il y a de l'offence
Que pour representer mon malheureux destin
Je porte voz couleurs; ce n'est a autre fin
Que pour en tesmoigner ma mortelle soufrance.
Je ne me vante point, d'espouveu de raison,
10[regelnummer]
D'estre de vostre cour, moins de vostre maison
Mais c'est pour faire veoir la grandeur de ma peine
Le Blanc, la pureté de mon feu signifie,
Le Bleu, le mal chagrin d'nne aspre jalousie,
Et l'Orangé, fait veoir quel desespoir me meine.
Als een slaef die boven hopen
Stil is de galey ontslopen,
Daer de wreede Castillaen
Hem ghevetert aen de boeyen
5[regelnummer]
Deed' met harde slaghen roeyen
Gaet door beemden en valeyen
Sorgheloos sijn hert vermeyen,
En dan op een hooghe clip,
10[regelnummer]
Siende van verr' deur de baren
Sijnen droeven kercker varen,
Roept, van my hebt ghy nu slip:
Soo ga ick my ooc verquicken,
Vry van alle liefdens stricken,
Met veel vreuchden en genuchten,
Sonder sorghen, sonder duchten,
Sonder vrees van tegenspoet.
Wech ghy blinde Kint moordadich,
20[regelnummer]
Herten-moorder onghenadich;
Comt niet meer aen mijnen cant;
Ghy en sult met al u vleyen
My niet weerom soo verleyen,
Noch verblinden mijn verstant.
25[regelnummer]
Ghy en crijght niet meer mijn handen
In u wreede scherpe banden
| |
| |
Noch u boeyen aen mijn been;
Ick sie noch de blauwe strepen
In mijn armen diep ghenepen,
30[regelnummer]
En de lencken in mijn scheen.
Gaet nu vry den pees af-rucken
Van u booghje, breect in stucken
Vwe pijlen, als een riet,
Dempt u fackel, want haer smoken
35[regelnummer]
Sal mijn jonck hert niet meer coken,
Danck moet hebben 'tspijtich pruylen,
Danck moet hebben 'tsuyr vermuylen,
Danck moet hebben 'tstraf gesicht,
40[regelnummer]
Danck moet hebben 'tleppich spreken,
Danck moet hebben 'tschamper steken,
Dat mijn lijden is verlicht.
Had sy my getoont mewaerdich
Een soet weten en goet-aerdich,
45[regelnummer]
Had sy niet geweest soo wreet,
Had sy my ontmoet met reden,
Niet bespot, ick waer noch heden
In den brant al even heet.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd