Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

Claghende Vrijster.

'kHoorde dees voorlede daghen,
Als ick trede langs de straet
Op een avent al wat laet,
Een bedruckte Vrijster claghen,
Dat haer Vryer (soose sprack)
Nu de walghe van haer stack.

Eerst-mael had hy al sijn sinnen
En sijn hert aen my gheleyt,
(Sey de seer bedroefde meyt)
Maer wat sal ick nu beginnen:
Hy en acht my niet een haer,
Want hy loopt een ander naer.

Waer zijn al de schoone woorden,
Seght eens ghy beveynsde quant?
Met de welck' ghy aen mijn hant
(Schoon het niemant vremts en hoorden
Hebt belooft en toe-gheseght,
En op u Gheweet gheleght,

Dat je noyt en sout begheven
My, de welcke ghy bemint,
En gheweldich hadt ghesint,
Oock al souj' u gantsche leven
Langs de straten van de steen
Om een stickjen eten treen;

Datje liever, t'uwer schande,
(Als u vader niet en wou
V my nemen tot een vrou)
Sout gaen dolen achter lande,
'tWaerj' alleens in welcke stadt,
Alsje my maer rechts en hadt.

Doch dit alles is vergheten,
En gheleyt uyt u ghedacht;
Ick ben med' oock uytter acht;
En het oogh hebj' al ghesmeten
En gheworpen op een maecht,
Welck u meer als ick behaecht.

[p. 76]

 

Maer, ey-lieve! wat's de reden

 

Daerom datje my verlaet,

 

En nu met een ander gaet?

40

'kHeb doch nerghens in mis-treden,

 

'kWeet niet dat ick m'oyt mis-ging

 

In het alderminste ding.

 

 

 

Quaemje vroech, of quaemje late,

 

Naer het u wel quam te pas,

45

Op wat ure dattet was,

 

'kHeb u altoos in-ghelaten,

 

Noyt en quaemj' om niet ghegaen,

 

Noyt en bleefje langhe staen.

 

 

 

Dickwils heb ick halve nachten

50

Mijnen slaep om u verlet,

 

En ghebleven uyttet bedt,

 

En voor deure sitten wachten,

 

Somtijts in soo bitter kou,

 

Dat ickt niet ghesegghen sou.

 

 

55

Alsje dan niet zijt ghecomen,

 

Stracx soo docht my dat mijn hert

 

Teenemael ghesloten wert,

 

Dan soo was ick in-ghenomen

 

Met een droef en bang gheducht,

60

Met een jammerlick ghesucht:

 

 

 

Dan oock heb ick wel het laken

 

Van het bedde daer ick lach,

 

Door mijn weenen en gheclach

 

Mette tranen nat gaen maken;

65

Schoon ick my tot slapen ley,

 

'tWier verhindert vant geschrey.

 

 

 

Dit, en meer, mach ick wel segghen:

 

Maer waer toe soo lang gemaelt?

 

T is onnoodich al verhaelt;

70

En wat wil ickt open legghen?

 

T is u altemael bekent,

 

En als in u sin gheprent.

 

 

 

Maer com seg eens, lieve Vryer,

 

Heeft de meyt, die ghy bemint,

75

V noch meer als ick ghesint?

 

Is haer wesen noch al blyer,

 

Noch al frayer als het mijn,

 

Dat ick moet verlaten zijn?

 

 

 

Treets' al hupser met haer voetje?

80

Staen haer kleeren al meer net,

 

Dan de mijn, aen 'tlijf gheset?

 

Neen, tis om haer grooter goetje,

 

Datje, tot mijn ongheluck,

 

My nu laet in desen druck.

 

 

85

Wel dan, ghy beveynsde spreker,

 

Ist u daerom al ghedaen?

 

Wilje daerom van my gaen?

 

Loop dan heen, belofte-breker;

 

'kWensche dats' u med' ontmoet

90

Als ghy nu een ander doet.

 

 

 

O ghy dochters! ô ghy meysjes!

 

Noyt een vryer en ghelooft,

 

Schoon hy swoert oock by sijn hooft

 

Ick en weet niet hoe veel reysjes;

95

Want soo haest hy beter siet,

 

Vraecht hy naer sijn woorden niet.

 

 

 

Meer en heb ick niet vernomen

 

Van die droeve Vrijster-clacht,

 

Want het wiert al midder-nacht,

100

Dies ick ben naer huys ghecomen;

 

En noch eer ick ging te bedt

 

Heb icks' in gheschrift gheset.

 

J. ROGIERS.