Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

[p. 47]

Gedicht, ten selven eynde.

IOnck-vrouw ANNA wilt niet schromen
In ons Zeeusche lucht te comen;
Door u gheestich hooch verstant
Heeft u al te vast geplant
In sijn gracy Phebus constich,
Boven al is hy u jonstich,
Die u hout in sijnen sin
Voor sijn thiende Sang-Goddin:
Hy sal met het suyver schijnen
Van sijn stralen doen verdwijnen
Al wat u te vreesen is,
Alle zee-lucht, alle mis,
Alle heete quade winden,
Alle dompen doen verswinden,
Dat ghy in ons Zeeusche lucht
Niet sult vinden dan ghenucht,
Die u beter sal vermaecken
Dan al d'Amsterstamsche staecken
Die met zeylen, roggh en vlas
Brenghen door de groote plas:
En als u noch yet mocht deeren,
Phebus salt wel connen weeren;
Heeft hy niet der kruyden cracht
En genees-konst in sijn macht?
Daerom, Ionck-vrou, wilt niet schromen
In ons Zeeusche lucht te comen.
S.V.B.