Yang. Jaargang 16

[p. 79]

Luuk Gruwez (Kortrijk, 1953)

De feestelijke verliezer

‘Ein jeder Engel ist schrecklich’ R.M. Rilke

ik had het fijnste gaas van het verlangen lief
zoals een zachte bries het lichaam van de baadster
en waar ik mij begaf, omgaf er mij een waas
van angstaanjagend aangenaam verwelken.
en een seizoen lang werd het avond.

en toen - het hart hoog op de wind getild -
verlangen aan begeerte zich bezeerde,
hoe lief had ik dan niet dat feestelijk verlies
alsof een hartstocht mij verloren blies,
al werd alleen met mondjesmaat geproefd
de milde monstrans van één enkele mond.
en elke avond werd het herfst.

en telkens als de sierlijkste der herfsten
mij aan de rand der wind een onderkomen bood
en ik in eigen beven soms te wonen waande,
vermoedde ik in vreemd en beeldschoon ruisen
een huis om eeuwig dakloos in te zijn.

[p. 80]

La decadence mise en pratique

wanneer dat stille maar trefzekere verval
der eerste kreukjes zich aan jou vergrijpt,
zoals de lichte rilling in een meisjesdij
voor 't eerst door jongensvingers aangericht,
maar thans met volmacht van de handgemene dood,

zal ik terzijde kijken dan? en schaars gestamel
wijden aan het veel te wisselvallig weer,
of haastig tasten naar een willekeurig boek
dat op een lang gelezen bladzij openviel?

of zal ik nog jouw doffe wangen strelen,
ofschoon ik tussen spiegel en divan
de jonge, uitgelezen meisjes kan vermoeden
- het lenig lijfje wijsjes zingend van gehunker -
terwijl op alle uren en in alle bedden
ik enkel nog de nachtelijke treinen hoor
en jouw verrekte, vreselijk moeizaam ademhalen?

[p. 81]

Faillietje

zelfs met mezelf heb ik niets gemeen
wanneer de nacht me dichtvouwt als een bed
en zeer voorbarig aan mijn slaap ontwaakt,
gehavend als een slapeloze slet.

mijn droom is donker en ik word gedroomd,
besta slechts op de wijze van wat adem
die ruisend, amper nog door stem bewoond,
zich door het hele luchtruim voelt verraden.

vereerde lief, hierbij deel ik u mede
dat wie mij liefheeft alles te verliezen heeft
behalve dan de talloosheid van het verleden
en 't beetje tedere dat aan mijn handpalm kleeft.