Yang. Jaargang 16

[p. 62]

De berlines van mijn dromen

I

Justine of de glimlach van een poster.
Zij tilt een been een zijig been.
Waar moet dat heen waar mondt dit uit
Justines been.
Steen en been. Hamer en beitel.
Aambeeld. Aartsvader.
Lautrec en Freud knarsend mosselen etend.
Justine of de glimlach van een poster.
Dat gerechtigheid geschiede!

II

C.C.S. Crone ontwaakt (uit een zoveelste angstige droom)

Het ketsen van een ouderwetse buks bij valavond
en in de glooiing tussen dag en nacht struikelt
stervend een dier. Duisternis beklimt het licht
ik verwelkom mijn schaduw mijn lotgenoot.

Gevangen in de lichtkegel van volle maan
hapert een droom, valt stil, suist daarna
met de loslippigheid van een klappende ballon
zijn eigen betekenis voorbij. Een dwaze knal

En hij is wakker, weer pijnlijk wakker, en aan
de zuigende matheid van het raam kleeft de
zichtbaarheid van regen. Van regen en het geluid
dat regen zichzelf berokkent. Het luik

naar november is opengeklapt en
zijn gespalkte ogen pogen draagwijdte
daarvan te omschrijven: van regen, en
dat er doden te herdenken vallen,

veel doden in de trieste maand van november.

Joris Denoo