Yang. Jaargang 15

[p. 132]

[Gedichten]

Tafereeltje

vanuit de kamer waait een fijne harpmuziek al aan
terwijl ik in de tuin in Du Perron te lezen zit
en slechts gestoord word door een karig briesje
dat zich met klaprozen en duizendschoon verlooft,
vandaag pluist Mieneke in purperen japon
een dagboek van een afgestorven dichter na
die, door de dood nochtans sinds lang omhelsd,
nog steeds uitstekend past bij haar verdroomde blik.

de merel fluit, de hagedoom bloeit,
de avond voert misschien nog onweer aan;
en ik die nergens iets aan heb verdiend
kan morgen best weer aan verwelken denken.

[p. 133]

La decadence mise en pratique

wanneer dat stille maar trefzekere verval
der eerste kreukjes zich aan jou vergrijpt,
zoals de lichte rilling in een meisgesdij
voor 't eerst door jongensvingers aangericht,
maar thans met volmacht van de handgemene dood,

zal ik terzijde kijken dan? en schaars gestamel
wijden aan het veel te wisselvallig weer,
of haastig tasten naar een willekeurig boek
dat op een lang gelezen bladzij openviel?

of zal ik nog jouw doffe wangen strelen,
ofschoon ik tussen spiegel en divan
de jonge, uitgelezen meisjes kan vermoeden
- het lenig lijfje wijsjes zingend van gehunker -
terwijl op alle uren en in alle bedden
ik enkel nog de nachtelijke treinen hoor
en jouw verrekte, vreselijk moeizaam ademhalen?

Luuk Gruwez