Yang. Jaargang 10

[p. 200]

Het kevermannetje

voor Roel D'Haese.

Het leven, een oude grauwe morgen
drijft verweg, een diafane dageraad
zó dat de schaduw van onze vingeren
zich spreidt tot een verpozing.

Er is geen hitte meer
geen kleven van zweet:
ik vrees en word een insekt
let zware, drukkende schelpen.

Alles is onbenut nutteloos geworden
voor een man die onder zijn schaduw
graaft en een oneindigheid
zoekt te bereiken.

JO VERBRUGGHEN

[p. 201]

ROEL D'HAESE