Het wydberoemde Overtoompje
(1731)–Anoniem Het wydberoemde Overtoompje–
AuteursrechtvrijVoys: Heele winterse nagten.
WIld vreugde bedrijven
Gy Meysjes en Wijven,
Nu hier sijn te land
d' Oostindiesvaers saljant;
Sy brengen jou mee,
Veel Zitse en Thee,
En veel Porcelyne,
Weest nu wel te vree.
Want sestien scheepen
Zyn nu onbenepen,
Uyt 't rijk Azia
Alhier in Patria;
Den een brengd een brief
Van man kind of lief,
Den aer krijgd sijn hartje
Al tot haer gerief
| |
[pagina 73]
| |
Men zietse ontfangen,
Met een groot verlangen,
Wy hebben met vlyt,
Uw komst al lang verbeyd,
Sy vragen terstond,
Hoe vaerd 't, nog gezond?
Wellekom met een kusje,
Uyt des herten grond.
Daer zynder ook onder,
Die vinden tot wonder,
Haer wijf met een buld,
Sy zeggen 't is jou schuld,
Wie weet wat gy doet,
By dat zwart gebroed;
Het is kwalyk te laten,
Dat men garen doet.
Al de Venus dieren,
Die ziet men ook zwieren;
De waerd en de waerdin,
Die soeken ook gewin;
't Is wellekom hier,
Men tapt wijn en bier;
Een meysjes na 't leven,
't Is tot uw Pleyzier.
Met strikken en kwikken,
Gaen sy 'er opschikken,
Sy nijgen terstond,
Het hemd sleept op de grond,
Haer krullen heel net,
Gepoejert adret,
Twee blosende wangen,
Zijn fraey geblanket.
Haer oogjes die lonken,
Vol van minnevonken,
Sjappetou, Sjappetee,
Wat brengje voor ons mee?
Zits, thee, porselyn,
Of neteldoek fyn;
Komt hondje na 't leven,
Slaept van de nagt by mijn.
Sy strelen en kussen,
En dan ondertussen
De wijn is in de man,
De wijsheyd in de kan;
Men raekt aen de trant,
Kom nob'le kwant,
Voldoet 'er uw minne,
Op het ledikant.
So lang als de schijve,
Nog durende blijven,
Zo werdje als Vriend
Geëerd en gediend,
Haer poesele lijf
Is tot uw gerijf,
By dagen en nagten
Tot uw tydverdrijf.
Als 't geld is verstoven,
Dit moetje geloven,
Sy lagchen jou uyt,
Dan is 't beschaer weer buyt:
Dan moetje weer voort
Op eene Transpoort,
Een schuldbrief daer neven,
So als dat behoord.
|
|