Het wydberoemde Overtoompje

[p. 71]

Beklag lied, van een jonge vrouw over haer oude man.

Voys: al wat men doet men kan geen juffer winne.

AG! ag, eylaes wat heb ik gaen beginnen!
Dat ik om het bedroefde waerelds goed,
Al in het bloeien van mijn jeugd en zinnen,
So heb gesteld op eenen ouden bloed,
Die niet als weenen,
Klagen en steenen,
Zugten met eenen,
Dag en nagten doet.

'k Verfouy mijn Moeders raed die my ging porren,

Tot dese daed, o oude koude Man!
Die niet en doet als eeuwig altyd knorren,
Ag wat ben ik 'er ongelukkig an:
Zyn dit goe dagen?
O neen 't zyn plagen!
Die 'k niet verdragen,
Nog niet lyden kan.

Wat baet helaes! my al sijn goude schijven?

Nu ik versteken ben van 't zoetste zoet,
Daer desen bloed my niet en kan geryven:
Wat kan my hellepen 't werelds goed?
Het welig vleysje,
Van een jong meysje,
Werd na sijn eysje,
Niet eens deur gevoed.

Hoe kan ik vreugd of blydschap by hem rapen?

Want hy is dag en nagt altyd vol pijn,
Van jigt en Podegra kan hy niet slapen,
Og is dat niet een groote Vreugd voor mijn!
Stadig te Sussen,
Hy zit te mussen,
Altyd te dussen,
Hoe kan 't slimmer zyn?

Zyn ingevallen kin en maeg're kaken,

Zyn druypneus en zijn beentjes als een stok,
Konnen my jonge blom tog niet Vermaken,
Zyn aessem stinkt hem als een vuyle bak:
Dien droge zander,
't Moet sijn een ander,
Want hy en kander,
Niet dat ouwe blok.

[p. 72]

 

Hy roept al spaerzaemheid dat kan veel winnen,

 

En zet my gantsche dagen aen het wiel;

 

'k Moet alle weken twee pond vlas of spinne,

 

En nog so word my van dees rare ziel;

 

Het lieve eeten

 

Nog toe gemeten,

 

En staeg verweeten,

 

Van dees oude siel.

 

 

 

Het zijn mijn schijven zeyd hy die hier klinken,

 

En zit geduerig altijd by den haerd;

 

Water en scharrebier dat moet ik drinken,

 

Ik schrik en gruwel van sijn grijse baerd:

 

't Vald mijn so bange,

 

Duerd dit nog lange,

 

'k Sal my verhange,

 

Ik word disperaerd.

 

 

 

Gy jonge dogters steld tog niet uw Zinnen,

 

Op een ouden kouden bloed als ik:

 

Wild het in 't minst niet denken of beginnen,

 

So raekt gy niet als ik in so een strik:

 

'k Wou dat dien ouwe,

 

Dien stijve kouwe,

 

Ter goeder trouwe,

 

Al hong aen de mik.