Het wydberoemde Overtoompje
(1731)–Anoniem Het wydberoemde Overtoompje–
Auteursrechtvrij
[pagina 69]
| |
Voys: Hoe kweld de min.
DE boosheydt groot,
Gaet nog gestadig voort,
Gelijk men heden hoort,
Ag menschen geeft tog agt?
En luistert met aendagt;
O grote God wat komt ons weer te voren?
Ag Christen mens verleend tog eens uw oren!
De droefheids zin,
Die klimt ten Hemel in.
Een maegd geeft agt,
Van borgerlik geslagt,
Waer is sy toegebragt?
In dese stad hoord aen,
Woond sy wilt dit verstaen,
En is van kindsbeen aen hier opgetogen,
Dit is voorwaer, ag Christen mens geen logen!
In Amsterdam,
Sy eerst haer oorsprong nam.
Dees maget jent,
Die is seer pertinent,
By ieder wel bekent,
Als ik verhalen zal,
Op de blaeuw burgwal,
Woond sy, ag vriende wild een weinig horen,
O goede God wat komt ons niet te voren?
Een borgers kind,
Ag menssen dit verzind.
Dees maget teer,
Die werd dan menig keer,
Verzogt al tot oneer,
Tot sy haer liefje zoet,
Na sijnen wille doet;
Ag jonge jeugd! hellept dees maget treuren,
Want weet dees dingen menigmael gebeuren,
Dat men met vleit,
Een maget ligt verleid.
Dees maget klaer,
Die raekten dan voorwaer,
Al met het kindje zwaer;
Ag jonge maegden ziet,
In wat een groot verdriet;
Denkt hoe sy zat te zugten en te klagen,
En riep o God! is 't tog uw welbehagen?
So rukt my voort,
Uit dese waereldt snood.
| |
[pagina 70]
| |
Haer uurtje daer
Vervulde ook voorwaer
Da' sy verloste klaer;
En riep o goede God,
Hoe heb ik uw Gebot,
So schandelyk o Iesus overtreden!
Ik zugt, ik schrey, ik storte mijn gebden,
Ag staet mijn by!
Heer ik zit nu in ly.
Hier op geeft agt,
Wie had dit ooit verwagt,
Haer Moeder onbedagt,
Die helpt haer in de noot,
En brengd 'er kind ter dood;
O God wat groot en grouwelyke zonden,
So dra dees maget dan maer was Ontbonden,
Bragt sy seer snood,
Dit schaepje straks ter dood.
De moeder ziet,
Die nam een pot met vliet,
Maer sy wierd toen verspied,
En goyden 't jonge kind,
Al in de gragt gezwind,
En is toen weder na haer Huys gaen keeren,
Maer gy groote God en Heer der Heeren,
Stut tog dit kwaet,
Eer dat het verder gaet.
O God van al,
Dees wreedheid in 't getal,
Gy eensjes straffen zal;
Ziet toe o jonge lien,
En wild van 't kwaed tog vlien,
Roept God tog aen dat hy u wil bewaren,
Met een getal van Engelen scharen,
Want Onkuysheid,
Den mens gestaeg verleid.
Strijd voor uw eer,
Gy dogters jong en teer,
En bid gestaeg den Heer,
Roept hem met herten aen,
Heer wild my tog by staen;
En als een jongman u eens kwam te voren,
Ag zoete jeugd en wild na hem niet horen,
Maer laet sijn lust,
Op 't egte bed geblust.
Gy ouders mee,
In dorpen en in stee,
Bevryd uw ziel tog mee,
Wanneer uw kinders rijn,
Mogten bezwagerd zijn;
De Heer die zal haer immers wel behoeden,
Hy zal de moeder met het schaepje voeden,
Van kost en drank,
De Heer sy lof en dank.
|
|