Het wydberoemde Overtoompje

[p. 74]

Minne klagt.

Voys: Aimable Vaincourt.

HOe speeld my de min,
Van myn herderin,
Myn flora myn waerde mijn
vreugde op aerde,
Gestaeg in den zin,
Door 't groot vermogen
Der flonkerende Oogen
Van myn engelin,
Haer blosende mond
Haer poesele leden,
Haer volmaekte zeden
houd mijn Ziel gewond;
Ag! ag! wanneer
geniet ik eens de eer
Om u te genaken,
Mijn doel en myn baken;
Ag wist gt teer;
O schoone maegd,
Hoe uw Cloris syn hert en getrouwe min opdraegd.

Ag Flora! kom, kom,

Kom mijn Sonneblom,
Kom keert u verheven,
Na 't licht uwes leven,
Uw Cloris eens om;
Ag laet myn stralen,
Op uw Schoonheyd dalen,
Als uw bruydegom;
Ik zal door myn ligt,
De nevele verdwynen,
Der min, en beschynen,
Uw volmaekt gezigt,
Geen God jupyn
Herschept in wat schyn,
Om schoonheid te winnen,
Of Cloris in 't minnen,
Sal dienstiger zyn,
En daer in niet,
Aflaten voor Flora haer weder liefde bied

Is 't mogelik goon!

Kan my Venus schoon,
Doen minneloos leven,
Wat vreugde kan 't geven?
Sal sy haer adoon,
Dan nimmer kussen?
Of is Venus Zoon,
Dat mikkende kind?
Om schoonheid te wonden
Syn hant nu gebonden,
Kragteloos en blind?
waerom of 't wigt,
Nu weigert syn pligt,
Aen Flora te tonen?
Of spild hy op schoone,
Ongaern syn schigt,
Uit vrees van aen
so een wilt schut selver te gast sal moeten gaen.

Ik buyg my voor haer,

Goddelyk altaer,
Om haer door mijn smeken
In min te ontsteken
Ik sal openbaer
Myn uitverkoren,
Myn lyden doen horen
door gezang en snaer,
Zal 't marmer beeld,
Pygmalions strelen,
met kwelen en spelen
Tots' 'er gaven deeld,
Ik sal op myn fluyt
met treurig geluid,
In Lied'ren en Psalmen
Myn lyden uitgalmen,
Op datse daer uit
myn druk en smert
verstaende, Minsamer en medogende werd.