Het wydberoemde Overtoompje
(1731)–Anoniem Het wydberoemde Overtoompje–
Auteursrechtvrij
[pagina 41]
| |
Stem: Og moeder ik en kan, &c.
EY Lagt'er niet te stijf,
Die hoort dit vreemd bedrijf,
Al van een aerdig Meysje,
Die 'er Poesel Vleysje,
Bestede tot de Min,
Al na haer zoete zin.
Sy was een eenig Kind,
Van d'Ouders wel bemind,
Sy had een Serviteure,
Die haer staeg hield veure,
En dat met woorden bly,
Om eens te slapen by.
De Dogter was bereyd,
Maer geen gelegentheyd,
Dus gaet sy practiseren,
En zeyd o Moeder geren,
Sliep ik in 't Agterhuys,
't Is boven so vol Muys.
So dat ik nagt nog dag,
Daer nimmer slapen mag,
De Moeder was te vrede,
Sy macht haer Slaepstede,
In het Tuinhuis met spoet,
Toen was de aenslag goet
Sy zeid haer Liefste trouw,
Dat sy daer slapen sou,
Sy wees hem d'agter deure,
Klopt daer t'avont veure,
Ik zal u laten in,
Voldoen wy dan de Min.
Den Iongman pasten op,
Hy deed een Vryers klop,
Sy heeft hem in gelaten,
Sonder lang te praten,
Voldedens haer begeer,
Wie weet hoe menig keer.
De Vader hoorden wat,
Yets kraken dit of dat,
Hy is van 't Bed geslopen,
Heeft haer bey bekropen,
Sy lagen in de Rust,
Door 't Kussen afgekust.
Hy gaet al na sijn Vrouw,
En zeid post dousend nou,
Heb ik de Muis gevange,
Die myn Dogter bange,
So dikmael heeft gemaekt,
Hy's in de Val geraeckt.
Syn Knegt al met getier,
En nog een Buer drie vier,
Die riep hy daer te zamen,
Die hem helpen kwamen,
Om in 't Agterhuys,
Te vangen Val en Muys.
d'Een met een hellebaert,
Den ander met een zwaert
Sla doot met steken houwen,
Of myn Dogter trouwen
Wel Meisje in de Val,
Denkt hoe dit lukken zal.
De Iongman stont ontstelt,
En riep so met gewelt,
Ik wil veel liever kiesen,
Trouwen als verliesen,
Myn jong en jeudig Lyf,
Ik house voor mijn Wyf.
| |
[pagina 42]
| |
De Dogter door dees twist,
Die heeft het Bed bepist
Sy riep al staeg met beven,
Vader wilt het vergeven,
Het Muysje heeft my ziet,
Voorwaer gebeten niet.
Men liet ter stont voortaen,
Geboden teikenen aen,
Dus kreeg de Muis sijn Huisje
In dit zoete Kluisje,
Des Vaders Hellebaert,
Heeft 'sDogters Eer bewaert
Oorlof Dogters vol moet,
Die dikwijls wenst het soet
Wilt het so ligt niet wagen,
Het kost anders slagen,
Al is de Muis in 't knel,
Somtyts ontspringt hy't wel.
|
|