Het wydberoemde Overtoompje

Een nieuw vermakelyk Haegsch lied.

Op een nieuwe voys.

HOe dat ik waer in Angst en Vrees,
O zoete Blom!
En og wat een Schroom!
Als ik u lestmael Eer bewees,
En om dat gy my daer niet zien en woud,
Wierd ik so schrikkelyk benoud,
Ende alle myn Ledekens wierden koud,
Heb ik dan oyt mijn uytverkoren Vriend
Die straf aen u verdiend.

In de gehele Nagte lang om u Godin

Met bedroefde zin,
Niet als Minneklagt,
Maer gy hebt 'er my niet geagt,
En wat heb ik tegen u misdaen,
Dat gy my liet so treurig staen,
En zonder spreken heen liet gaen,
Ik waer in angst en ook in een grote nood,
Ik waer schier hallef dood.

Heb ik jou iet te kort gedaen?

O zoete Meyt!
Of te veel gezeyt,
't Zal veel beter gaen:
Laet my maer een troost ontfaen,
En dat ik met een Minnilijk gelag
U ondertussen eens spreken mag:
En inzonderheyd dat mijn Minneklag:
Dan sal ik u al mijn leve dagen lank
Ook weyten de meeste Dank.

Liefste waerom zoud gy

Dan vluchten van my,
Zoud gy kunnen haten die ik min?
Zeg mijn zoet Engelin!
Neen het is 'er maer veynzery,
En wanneer ik u gaf een zoentje voor u mond,
Kreeg ik van u een Kusje weer terstond
En wanneer ik kwam met mijn vinger in u mond
Voelde ik mijn jong hert
Bevrijt van alle smert,
Van Cupido doorwont.

Sa Vrinden laet ons zamen,

Nu eens vrolik zijn,
Drinken hele Nagten lang,
Dese lieffelijken Drank,
Sal genesen onse minnepijn,
En tasten de Kanne en Pinten aen,
De Roemers moeten niet stille staen,
En hy tastede Kanne en Pinten aen,
Neemt dese Fluyt,
Drinktze in een teugje uyt,
Vultse weer met Bacchus traen.