Het wydberoemde Overtoompje

Een nieuw amoureus lied.

Voys: Het is 'er geleden maer wynig dagen, etc.

WEl hy, wat leyd de Knecht te stoeijen,
Wel staet toch stil en houd uw rust,
Ik bid u wilt u niet vermoeijen,
En hebt gy noch niet genoeg Gekust;

Gy bent Zoens, Uw schort wat Groens,

Za noch een rys, En daer me Pys,

Gy drukt te styve, Staet van mijn Lyve,

Gy krenkt mijn Goed en nijpt mijn Vleys.

Maer soet hier hebje niet te zoeken,

Wat is dat grobbelen aen mijn Borst,
Het sijn maer Lappen en Oude Doeken,

[p. 12]

 

Ik heb'er tog so maer in gemorst,

 

Houd weg uw Hand, Gy breekt mijn Kant,

 

Mijn Neerstuk scheurd, 't Is nooyt gebeurd,

 

Ey laet dat grijpen, Of 'k sal jou nijpen,

 

Houd op eer dat gy my versteurd.

 

 

 

Wel zagt hier hebt gy niet verloren,

 

Onder mijn Voorschoot niemendal,

 

Wat hebt gy in mijn Zak te booren,

 

Uw Hand is kout, weg benje mal,

 

Foey schaemd u wat, Gy drukt my plat,

 

'k Zal u Krabben, Laet gy het niet,

 

En laet dat sleuren, Mijn Hemd sal scheuren,

 

Want tegens dank het nooyt geschied.

 

 

 

Wat nu van 't mallen sou ik leggen,

 

Dus bloed o neen! 't sal niet geschien,

 

Wat sou Mamatje en Papatje zeggen

 

Dat sy mijn Hemd so Kladdig zien,

 

Ag! ag! mijn Heer, Gy doet my zeer,

 

Gy komt by 't Hayr, Mijn lieve Vaer

 

Zeg waer me steekje, Zie daer me Breekje,

 

Mijn beyde Beentjes van malkaar.

 

 

 

Maer dat 's een Schalk nu wil hy zoeken,

 

Wel Kitteld my ik doet 't u weer,

 

Bepist gy my op mijn wat pocken,

 

Ik bid u toch houd op niet meer,

 

Maer Kitteld my, Ik geef u vry,

 

Of laet my sien, Uw kittel bien

 

Noch eens verhaelje, Want so betaelje,

 

Uw schuld en boet uw Lust met een.