Het wydberoemde Overtoompje
(1731)–Anoniem Het wydberoemde Overtoompje–
AuteursrechtvrijVoys: Van de Vlaemse meysjes'k Was laest in een Gelag,
Van Dogters en Gezellen,
Daer ik een meysje zag,
Dit Diertje stond my heel wel aen,
Sy was in schoonheid schoonder als de Schoon Diaen.
Sy was seer zoet van Tael,
Daer by so kan zy Zingen,
Puur als een Nachtegael,
Gekruid om 't jeugdig Hoofd heel raer,
Met kleyne heete Pijpjes mootjes door malkaer.
De Muyltjes ware rood,
Nette Geblomde Rokjes,
Haer Borsjes lagen bloot,
Met een paer goude strikjes kant,
Mijn dogt daer was geen Meysje so schoon in het Land.
Twee Oogjes zwart als git,
Haer Aenschijn wel besneden
En mooytjes Geblanket,
In 't kort sy was geheel adret,
Van Lichaam en van Leden als een Pop so net.
Ik teeg terstond te werk,
En Vreyde dat ik steenden,
Om 't Iawoord seer sterk,
Maer ik kreeg tot mijn antwoord Neen,
En ik liep ondertussen so een blaeuwe Scheen.
| |
[pagina 11]
| |
Een korten tyd daer na,
Ging ik haer weer bezoeken,
En kreeg het woordje Ia,
O bloed wat was ik in myn schik!
Ik Trouwde en dogt wat blyder Man ben ik.
Maer ag wat droeve smert,
Wat heb ik gaen beginnen,
Het gaet my aen mijn hert,
En zit elendig in 't verdriet:
Bedroefd en gruwel Trouwen dat en dagt ik niet.
Ik ben mooytjes Geluld,
Dit zoete lieve Vrouwtje,
Dat heeft haer gat vol Schuld,
Haer Kleertjes sijn nog onbetaeld,
s' Had al dat moje Goedje op Weekgeld gehaeld.
Een yder lagt my uyt,
Nu dat ik zit te kyken,
Vast met mijn vuyle Bruyd,
Die by een ander is bevrugt,
Daer ik onnosel Bloedje menigmaal om zugt.
Nog drinkt sy tot mijn leed,
Haer dagelijks so dronken,
Dat sy nergens van weet,
Versche Iannevertje dat is,
Zyd dat oolijk Zwijntje als Geldje in haer Kist.
Nu moet ik Dag en Nagt,
Staen werreken en sloven,
En dat uyt al mijn magt,
En sy gaet helder aen de zwier,
Met dees' en geene Pollen, en drinkt Wijn en Bier.
Coffie, Thee, Chocolaet,
Dat drinkt sy ganse Dagen,
Smorgens vroeg en zavonds laet,
Met haer Commeren hier en daer,
'k Moet op een Klosje bikke tot de Kool is gaer.
Laest sloeg de Ratelwagt,
Haer eene Been aen stukken,
Sy wierd mijn thuys gebragt,
So dronken als een Beest dit Dier,
Is dat lieve Vrinden niet een groot Pleysier.
Nu heb ik tot mijn Kruys,
Haer zoetjes laten slepen,
Na dat bedroefd Gasthuys,
Want alles is verteerd verzet,
Ia tot mijn schoone Kleeren, Huysraed en mijn Bed.
't Is 't end van mijn verdriet,
So sy daer komt te sterven,
So zugt of treur ik niet,
Ik sou my voor dat gruwel boos,
En droevig Trouwen wagten eeuwig en altoos.
Oorlof tot een besluyt,
Myd u voor sulke Pronksters,
Gy bent 'er mee gebruyd,
En als gy zyt aen 't Teefje vast,
Kunt gy het niet ontkomen houd u uyt de Last.
|
|