WFH-Verzamelkrant. Jaargang 1

[p. 16]

Portret van den dichter

Een hoofd, bijna alleen maar in staat
Op hol te brengen het hoofd
Van de vrouw die hem onverschillig laat
Hoofd, misschien niet hol, maar dikwijls op hol.
Mond kinderlijk maar wreed; ‘gekweld’ gelaat.

Oogen in oogspleten als wonden
Gespuwd als groene etterspatten.
Oogen, het beste geschikt om te sluiten
In een houten gewelf, onder zwarte kluiten

Ooren, die als kinkhorens suizen
Of ritselen als een nacht vol muizen.
Hij hoort geluiden uit alle huizen
En in 't lieflijkst plantsoen de riolen ruischen

Armen, lang genoeg om om middels te leggen
Van vrouwen, als er niets meer valt uit te leggen.
Armen, lang genoeg, opdat hij zijn handen,
Zonder spierkramp te krijgen aan de zon kan branden.

Handen, 't meest op hun gemak in zijn haren
Met vingers om veel in boeken te blaadren;
Vingers met veel aanleg om vrouwenborsten
Te streelen en sigaretten te rollen.

Zijn lichaam, trotsch, want te stijf om te bukken,
Te groot om - zelfs knielend - een weibloem te plukken
Maar topzwaar genoeg om in zee om te vallen
Op een strand vol schelpgruis, vogellijken en kwallen.

Willem Frederik Hermans
(Ongepubliceerd)