Westland. Jaargang 2

Gebondenheid

Wij streven steeds naar het oneindig leven,
En de aarde houdt ons gierig vastgebonden.
Ach, zoo wij enkel maar een oogwenk konden,
In de onbegrensde vrijheid ons begeven!

Wat moet het zijn waarheen wij allen streven;
Wat de eigen zielestemmen ons verkonden,
En waar geen grooten ooit een naam voor vonden,
Die klaar en groot genoeg was en verheven?

Zoo eng en zoo begrensd is ons vermogen,
En alomvattend wijd 't geen wij aanvoelen.
O konden wij onze eigen banden breken!

Wij worden door de vloeden aangezogen,
Der schoonheidszeeën, die den geest omspoelen,
En wij vermogen't niet van wal te steken.

J.N.