Westland. Jaargang 2

[p. 337]

Pol le Roy
God

Gij zijt in alles en zijt méér,
Gij zijt het éénig Ik en geen getal
vertaalt het ongetelde heer,
uw vonken, uw momenten àl,
die wij, in waan, als eigen ik
begroete' en koestren en begaan
in 't blind en magisch oogenblik
dat wij vol trots te leven staan.

Nog in en vóór mij leef ik hier,
maar reeds van alpe' en gletscherlicht
en van het grensloos jachtrevier
der sterren leef ik 't koel gedicht
dat van uw rhythme en rijm den zang
tot in den diepsten tijd belijdt
en in zijn minste deel den drang
van uw oneindigheid bevrijdt.

Wat ik mijzelf aan goed en kwaad
en u aan louter goedheid dicht,
het is de laster, 't is de smaad
die mij aan u bindt en verplicht:
te klein, te schamel in mijn deel
om zonder u aanvaard te zijn,
en Gij te duizlend in uw Heel
om zonder mij in u te zijn.

[p. 338]

 

Eens leef ik in en vóór het Al

 

en omdat jublenswaard het vuur,

 

ben ik in vuur en sterrenval,

 

in al wat nog aan maat en duur

 

verpand, mij niet verdeelt of deert

 

daar al wat was en is en wordt

 

in 't ongeboren Licht verkeert

 

dat rustloos uit uw Leven stort.

 

 

 

En toch is ieder woord verraad

 

en schennis elk gedacht, er is

 

gedacht noch woord dat u bestaat

 

en ons bestaan in u, er is:

 

maar ook dit woord is slechts de nacht

 

der lange wacht tot ik verlies

 

wat ik in smart te noemen dacht,

 

en weet! in 't Wezen zonder heugenis...