Westland. Jaargang 2

[p. 145]

J.L. de Belder
Avond

Een laatste zonnestraal brengt weemoed in de kamer.
Ik denk aan U terwijl een vallend blad
dat nog wat gouden licht te dragen had
mij kalmer maakt en stiller en eenzamer.

Een verre stem zingt slepend op de hoeve
waar honden blaffen naar de vroege maan.
Ik weet niet of ik blijde ben of droever
dan ik nu ben, zal slapen gaan.

Dan komt de deemstering, de avond en de stilte.
Wij zijn vergaderd om het kaarge maal.
De duisternis is dra doordrenkt van kilte.
Ik denk aan U terwijl ik ademhaal

en luister naar het rijden van een laat gespan
dat steeds nabij komt, maar dan op gaat houden.
Ik denk aan U. Want gij zijt beter dan
de maneschijn over de verre wouden

die ruischen nu de avond werd volkomen.
Ben ik tevreden? Dra vind ik den slaap
en de vergetelheid en kalme droomen.
Ik weet dat gij door al mijn droomen gaat.