Westland. Jaargang 2

Patrice de la Tour du Pin
Psalmen

Psalm I

1.	Hij is gestorven als verheerlijker van zichzelf, - met gevouwen handen en het hoofd tusschen de beenen.
2.	Hoe hebt U het toegelaten dat men hem alzoo heeft begraven, - Heer, 't is een ergernis voor d'anderen geweest.
3.	Indien hij werkelijk een hoogere ziel had - vóór dergelijken dood kan ik moeilijk gelooven dat hij ze behouden had.
4.	Uw profeet was hij niet, - maar men zag in hem de hoop der rijken.
5.	Zijn woorden heeft men in een dubbelen zin kunnen verstaan - maar een dezer zinnen bestond er in U te verheerlijken.
6.	Indien de andere zekere zielen tot onrust kon nopen, - hebt U het toegelaten al ware het slechts om ons vernuft te meten.
7.	Bij de eene heeft hij de nieuwsgierigheid naar 't monsterachtige doen geboren worden, - bij d'andere de begeerte iets aan uw Schepping toe te voegen.
8.	Hij heeft er geneugte in gehad enkele zijner leerlingen in onzekerheid te brengen, - hij heeft de gevaarlijke wegen boven de andere verkozen.
9.	Maar hij is de verkondiger geweest uwer komst hier op aarde - die zoowel langs het hoogere als het lagere bij de andere kan vergeleken worden.
10.	Hij is de leider van de grootste aller ondernemingen geweest - deze van de ontdekking der Vreugde.
11.	Hij heeft zijn nakomelingen niet verbasterd - maar is hij dan wel als verheerlijker van zichzelf gestorven?

[p. 119]

Psalm II

1	Noemt U het hoogmoed, Heer, de behoefte die hij had leerlingen te vormen - wanneer ze slechts naar hun verstand werden gekozen?
2	Ik heb Meesters gekend die de hunne slechts kozen omdat ze gedwee waren - anderen slechts uit sympathie en wie weet waar deze mocht eindigen.
3	Maar, Heer, het is noodig dat we met de grootste aandacht de middens zouden voorbereiden waarin weerklank te vinden, - hoe zouden we zooniet den zang kunnen aanheffen voor denwelke we geschapen werden?
4	Ik zal ze in mijn boek vermelden opdat men ze niet zou vergeten, - enkele onder hen zijn te mooie verwezenlijkingen, die niets van 't loutere toeval hebben.
5	Ik heb ze, gedurende jaren en jaren van zorgen, gepolijst - gedurende jaren heb ik over hun eenzaamheid gewaakt.
6	Bij de ochtendstonden ging ik me steeds bij hen vervoegen om hun droomen te kennen - en 's avonds om te hooren hoe ze mochten bidden.
7	Ik bespiedde den afgunst die ze d'een voor d'ander zouden hebben, - alsook het uur waar ze zich voor het eerst met zichzelf zullen meenen te mogen vergenoegen.
8	Maar ze waren te vol van zichzelf en van mij om zich over U te kunnen buigen, Heer, - ze waren steeds verdiept in de lectuur van geestelijke boeken.
9	Meer echter om te weten en te lezen - dan om U te aanbidden volgens de vereischten der liturgie.
10	Ik heb hun gezegd: het is niet om mij dat U zich in schoonheid moet opwerken - het is niet voor mij dat U uw boeken moet schrijven.
11	Misschien heb ik toen wel vreugde gehad - maar het was een abdicatie.
12	Enkelen hebben begrepen, maar anderen zijn weggegaan - slechts de meest geliefden onder hen zijn bij mij gebleven.
13	Wanneer hun boeken zullen voleindigd zijn, kijkt dan niet naar den lof dien ze me toezwaaien, Heer - ik heb niet verraden.
14	Ze hebben zich opgewerkt omdat ze uw Gratie hebben ontvangen - van degenen die U tot de waanzinnigheid toe liefhebben, ben ik de echte meester niet.
15	Ik heb getracht ze over deze wegen te doen schrijden - maar kon ik hen de ontroering brengen?
16	Destijds waren ze beladen met relikwieën en met wervels - maar alles hebben ze weggeworpen want hun eigen wervelbeenen sidderden van de liefde.
17	Destijds waren ze vol misprijzing voor hun vleesch; en thans zijn z'er vol van, - want hun vleesch is van liefde doordrenkt.

[p. 120]

18	Ze ijlen van vreugde omdat ze de hoop hebben ontdekt, - en nu moeten ze weggaan.
19	Gansch alleen zal ik dan zijn; indien U me ook verlaat zal ik weldra dood gaan van de koude.

(Uit het Fransch vertaald door Marc. Eemans)