Westland. Jaargang 1

[p. 689]

Lode Quasters
Woekerballade

Ik heb het hart van een rebel
en vrees den hemel noch de hel
en lach in 't aanschijn van den dood:
ik zing het lied van onzen nood.

Idealisten noemt gij dwazen,
soldaten noemt gij laffe hazen,
en helden zaaiers van den dood:
ik zing het lied van onzen nood.

Ik noem u slakken, rupsen, maden,
die ons verknagen, ons verraden,
ik noem u honden, wolven, dassen
en kraaien die om onze lijken krassen.

Wij zijn de vliegen, gij de spinnen;
gij drinkt ons bloed en onze zinnen,
gij overvalt uw prooi als slangen:
men moet u villen en men moet u hangen.

Gij zuigt de vrouwen en de kinders
uit die als verwaaide vlinders,
het noodige verzaamlen voor 't gezin:
gij zijt hyena, wolf en spin.

Ik zing het lied van den rebel:
de hemel is te heilig en de hel
niet diep genoeg om uwe ziel te vangen:
men moet u villen en men moet u hangen.

[p. 690]

 

Tot in de kloosters zijt gij doorgedrongen;

 

gij loopt de kerken plat en voedt uw jongen

 

met lekkernijen en een overvloed

 

die de onzen walgen, de uwen braken doet.

 

 

 

Ik ben rebel en zing mijn lied.

 

Gij blaft maar gij ontkomt mij niet:

 

ik sla op uw gezicht, spuw om uw kaken;

 

en een na een zal ik uw beendren kraken.

 

 

 

Want gij vermomt u goed maar niet genoeg;

 

ik vind u 's avonds in de kroeg

 

en 's morgens onder paterskleeren:

 

en 'k hoor u huilend rebelleeren!

 

 

 

Men moet u villen en men moet u hangen

 

want hagedissen zijt ge en slangen

 

die met uw paus, uw volksverbondenheid

 

het vleesch uit onze kuiten bijt.

 

 

 

Uw arm moet stilstaan als gij kruisen slaat,

 

uw been verlammen als gij bidden gaat,

 

uw tong verbranden als gij wijn vergiet.

 

Ik ben rebel en zing mijn lied.

 

 

 

Gij giet de olie op het vuur.

 

Eens zult gij terugslaan op den muur

 

en huilend storten onder onze zwaarden.

 

Ik ben rebel en zing den opstand dezer aarde.