Westland. Jaargang 1

[p. 663]

Hubert van Herreweghen
De Hazelaar

Voor B.B.

Het groen springt uit de basten
voor blinkende oogenruit
zoo vrank en vroolijk de verraste
takken en twijgen uit,

waarop de vogelen zingen
en roepen naar elkaar.
Katjes hangen te klingen
zacht aan een hazelaar.

In 't prille voorjaar, lang geleden,
van dezen hoogen hazelaar
nam ik een bloeiend twijgje mede
en gaf het haar.

In den gekuischten hemel
hangt al een leeuwerik.
Luid fluiten van een merel,
een specht aandachtig tikt.

Wat loop ik hier verloren,
zwijgend, met norsch gezicht.
Om vogelen te hooren?
Om weer te zien het wonder licht?

Sinds ik in prille Lente
dat hazelaarstwijgje brak,
loop ik langs hier, ouder gewente,
waar ik het in heur haren stak.