Westland. Jaargang 1

[p. 587]

Pol Le Roy
April

Dit waren dan de afgronden van April
in Februari of in droom tot ons gekomen,
wie mint en wint, wie zwerft zoo puur en stil
waar ik de zuilen lief aan 't ruischen van de stroomen
als 't licht dat vol geboorten waait en gloor
als 't licht dat ons ontvonkt, de vleuglen en de boomen
al vaart de boot des Doods ons vreugden door,
ons liefden door, ons nachten en ons droomen.

Dit waren dan de glanzen van April
de glanze' in de' eersten ochtend aan Gods oog ontloken,
ik weet maar licht en wind en wondre gril
die blad en visch en vogel werd en blauwe sproken
die plots glazuren berg en waterval,
een juichend lied, een ster die uit den mensch gebroken
de bloemen riep langs heuveling en dal
en 't wonderwoord April werd door de zon gesproken.

Dit waren dan de afgronden van April
in Februari of in droom tot ons gekomen
mijn stap van late sneeuw en tragen wil
werd fel en pril en alle smart mij weggenomen
al bleef mijn oog u dof, mijn hart u min
al bleeft gijzelf de koudste zoutzuil mij der aarde,
toch zend ik u mijn sterren zonder zin
mijn sterren van April, mijn schoonste en onverklaarde!