Westland. Jaargang 1

Alb. Ryckmans
Opdracht

Gij zijt zoo koel in mij als water, diep en onbewogen,
hoewel in duizend levens levend zonder einde of begin.
'k Verdroom zoo menig uur over uw spiegelvlak gebogen
ofschoon ik weet dat ik uw wederlach niet win.

Ik voel u levend zijn op vele dieper gronden
en laat het peillood van mijn trachten naar u neer.
Ik heb uw bodem noch uw rand gevonden,
maar voel u dieper in mij zinken elken keer.

Uit den cyclus: ‘Verzen voor Antonia’