Westland. Jaargang 1

[p. 514]

Fr. Bastiaensen
Gutenberg

De man is opgestaan vóór dageraad;
Hij heeft den slaap gewreven uit zijn oogen.
Op 't onbekende is hij uitgetogen,
Hem lokt een roepstem, die hij niet verstaat.

Hij voelt zich als een strijder, een soldaat,
Meer door de tucht dan door den roem bewogen.
Hij weet zich onweerstaanbaar aangezogen
Door het geheim der ongeboren daad.

Hij kerft zijn naam in gladde beukeboomen;
De schors drukt een matrijs in 't mulle zand,
En trekt naar zich een sidderende hand.

De aarde heeft het woord tot zich genomen;
Het wordt weer aan dien harden greep ontgraaid
En duizendvoudig in den wind gezaaid.