Westland. Jaargang 1

Urb. van de Voorde
Deze Avonden

Deze avonden der wereld en der volken
Zijn zonder troost van schoonheid, hoegenaamd.
Hoe kan, verloren stofje onder de wolken,
Ik anders zijn dan schuldig en beschaamd?

Waarom, in dezen nood der wezens en der dingen
Niet streng verzaakt aan het verwarde bloed
En ingegaan tot de ijle lievelingen
Sinds lang verschemerd op der dagen vloed?

Te diep het leed: Licht en geluk verzonk er;
En bracht me 't leven vrouw en kind,
Het hart blijft wrang en donker
En eenzaam als de schemerende wind...

Uit: Eros Thanatos, eerlang te verschijnen bij ‘De Sikkel’, Antwerpen