Westland. Jaargang 1

Hubert van Herrewegen
Juli

Het water wiegelt in de grachten,
de hemel blinkt met blauwen schijn;
ik weet de dagen en de nachten
licht van verholen klaarte zijn.
Een boereman, een bedelpater,
een knaap die uit den boomgaard vlucht;
traag varen vogels door het water
grondeloos helder als de lucht.

Wij noemen nutteloos de namen,
water van mijn herinnering,
in't land waarin wij wonen kwamen
blijven wij altijd vreemdeling;
wolken en water, dieren, boomen,
het dorp, een vogel valt in't graan.
Eenzelvig leven wij in droomen,
eenzelvig ziet het land ons aan.

Al namen, namen, maar het wezen
kennen wij van de dingen niet.
Wie dit beseft kan slechts genezen
als hij de groote schaduw ziet.
Juli in Brabant, grootsche Zomer,
die eens bedwelmde als zware wijn,
van uwen boordevollen romer
kunnen wij nooit meer dronken zijn.