Westland. Jaargang 1

[p. 420]

J.L. de Belder
Gesprek

Een nieuwe Herfst en een nieuw meedoogen,
een ander heimwee naar een schooner lied.
Ik lees het stil verlangen in Uwe oogen
naar onze liefde, maar gij zegt het niet.

Wijl kinderen spelen op de kleine weide
hun eenzaam spel, een vogel vliegt en ver
klinkt in den avond wat muziek van Haydn.
Boven den boschrand staat de eerste ster.

Dan zegt gij: ‘Deze last en Uwe zorgen
en al het leed onszelve aangedaan?’
‘Verlangen wij dan steeds naar morgen
om het leven beter te verstaan?’

Een nieuwe Herfst. En Uwe oogen
hebben het heimwee naar een schooner lied.
Gij kent het stil verlangen en het mededoogen
om onze liefde. Maar gij zegt het niet.