Westland. Jaargang 1

Een gezond Volksboek

Raf Verhulst: De jeugd van Tijl Uilenspiegel. (‘Volk en Staat’, 1942).

De Rembrandt-prijswinnaar Raf Verhulst is in Vlaanderen vooral bekend als de begaafde dichter van ‘Jezus de Nazarener’ en als de gevierde volksschrijver van ‘Coecke en Goethals’. Weinigen vermoeden dat hij ook de auteur is van verscheidene andere romans, waarvan de bizonderste zijn: ‘Robert en Bertrand’, ‘De kleine Patriot’, ‘De Brusselsche Straatzanger’ en ‘De Jeugd van Tijl Uilenspiegel’, Bijna al deze werken verschenen, enkele jaren geleden, als feuilletons, onder het pseudoniem Koen Ravenstein.

De boekhandel ‘Volk en Staat’ nam het initiatief ‘De Jeugd van Uilenspiegel’ thans in een lijvig volksboek uit te geven, verlucht met talrijke aardige teekeningen van A. Panis. Door deze verzorgde en goedkoope uitgave zal een degelijk volksboek in breeden kring bekend, genoten, gewaardeerd en blijvend geprezen worden. Zulks is - in de huidige tijden van volksverbonden herrijzenis - werkelijk verheugend.

De ‘Tijl’ van Verhulst werd sterk geïnspireerd door de gekende ‘Legende’ van De Coster: we vinden er dezelfde guitige kwajongensstreken in terug, enkele motieven werden er ongewijzigd aan ontleend, zelfs enkele korte gedeelten werden er met bronverwijzing uit overgenomen. Zulks bewijst echter geenszins dat Verhulst een gemis aan eigen verbeelding had, integendeel: zijn ‘Tijl’ werd niet te Damme, wel te Ant-

[p. 363]

werpen geboren uit een varensgezel en een bazin van een slaapstee. In beide werken - elk naar eigen visie - wordt ‘Tijl’ voorgesteld als de incarnatie van den sterken Vlaamschen vrijheidsgeest. ‘Als hij komt,’ - verklaart Verhulst, - heeft het volk zijn vrijheid te bewaren, niet meer te veroveren. Het kent de vrijheid en weet dat ze bestaat; dat ze de vrucht is van kennis en wetenschap.’ De jonge Tijl wordt geboren, groeit op, ravot, lacht en spot, stelt zijn leven in dienst van eigen land en volk ten tijde van de woelige godsdiensttwisten en van den oorlog tegen Spanje. Het verhaal van ‘De Jeugd’ van Tijl eindigt met de oproeping van de Spaansche Furie.

Verhulst laat zich in dit werk kennen als een goed verteller: zijn taal is vlot en zuiver, zijn verhaal boeit en wekt op; het geheel kan zoowel oud als jong gespannen houden.

J.V.W.