Westland. Jaargang 1

[p. 111]

Ferdinand Vercnocke
Openbaring

Ik zie verwonderd in uw twee zee-grijze oogen,
want in hun diepte waart een ongewone licht;
en alles wijkt en zwijgt, en wordt tot vooze logen:
ik zie alleen, nabij, uw levend aangezicht.

En ik hoor stemmen, stil van allen klank ontheven,
't is woord en wederwoord dat gaat van mond tot mond;
onhoorbaar spreekt in ons het onverwoordbaar leven: -
de zon breekt door het raam en schijnt uw haren blond.

Wist ik uw naam, ik zou dien naam bezwerend fluistren,
zacht door dit luid gewoel, dat onzen waan niet stoort;
en heel ons ijl verleden zou herboren luistren,
een toekomst eindeloos zou luistren naar dit woord.