Westland. Jaargang 1

[p. 43]

J.L. de Belder
Gouden Regen

Wij moeten vallen maar we worden opgehouden
door eenen draad die ons het leven redt.
Wij zijn drie trosjes bloemen, gele, gouden
in een rank vaasje bij het raam gezet

en bloeien uit het water voor het open raam
waarvoor een mensch somtijds in dezen avond gaat.
Wij willen vallen doch een dunne draad
houdt ons in leven, doet ons wederstaan

den aandrang om te vallen, te vergeten -
ons los te rukken van den kleinen levensdraad...
Wij vallen niet doch blijven hangend beven
en weten met ons leven geenen raad.