Werk. Jaargang 1

[p. 62]

Persephone

Gij rijst voor mij als Persephone, jong
Van lenden en van leden, en uw handen,
als zij me streelen, doen mij zachte branden
En wagen naar 't geluk den wijden sprong.

Gij zijt geen Venus nog. Uw borsten zijn
Van dartle ronding vreugde, geen genieten.
Er is in uwen schoot nog geen verdrieten,
geen overdaad te vreezen, en geen pijn.

Toch zal 'k Adonis zijn en om uw leest,
blij van bewegen en van vormen, rilde,
mijn sterke armen slaan, tot gij mij milde
zult nooden, tot een onvergeetlijk feest.

PAUL ROGGHÉ