Werk. Jaargang 1

[p. 9]

[Gedichten]

De spin

Die zilveren deinende schoot,
mijn liefste, dit maagdelijk gave net,
dit gruwelijk schone huwelijksbed,
dit vangzeil van de dood -
ik heb het gesponnen tussen de bomen
en tussen de zon en de aarde
en al waar ik ontwaarde
je zoet-zoemende dolersdromen.
Ik vang je op in mijn wiegelend bed
O wond in mijn maagdelijk net
O liefste verloren in mijn schoot
O worsteling in liefdesnood -
ik wikkel je in mijn zijden geweld
ik houd je met duizenden armen omkneld
ik verstik je in een cocon van gloed
ik drink je zachte blanke bloed
dat rinnend gulpt en schreit -

en volgedronken op het kruis
van mijn geschonden dodenhuis
lig ik gebroken en bevrijd.

[p. 10]

Zingaresca

De Stehgeiger heeft gepommadeerde haren en een slaafse lach
en brengt zijn wild en zoet gevedelde gezangen
demi-mondaines, die in een droom gevangen
toeluisteren, vergeten en bezinnen, sentimenteel gewag
van eigen binnenleven: ontgoocheling en wulps verlangen.
De Stehgeiger glijdt langs de tafeltjes, improviseert zijn lied
op atavistische motieven, en wonderlijk bewogen
versterven die in dit milieu van diep verlogen
leven vol valse vreugd en vals verdriet.

Monoloog in de nacht

Diep is de nacht. Ach, waren wij haarzelve

zodat wij konden uitwelven

over elkander heel ons wezen -

waren wij één en alleen en boven deze

eenheid en alleenheid uit ons-beiden

zodat wij zonder te schenden scheiden

konden en zonder pijn alleen zijn -

[p. 11]

Vrouwen

Haar armen glad en blank in 't lome
van donker tule, veel parfum en lippen
van karmijnrood - ik zie de tippen
van haar borsten deinend gaan en komen.

Winkel schemerig, veel stoffen op de toonbank
Zij buigt voorover in begerig kijken
Ik zie haar blouse soepel open wijken
en ben verzonken - diep en blank.

Haar benen lang en glad - zij lacht en ligt
loom achterover - ik zie hoe diep en ver de lijnen
van haar benen zijn en
denk eraan met afgewend gezicht.

Zij lacht me door de spiegel toe, en let
daarbij op het effect van haar geschminkte ogen
Wat denk je, zegt ze traag, heb ik de bogen
van mijn wenkbrauwen goed aangezet?

A la Omar Khayyam

Wat al mijn geest uit vriendschap wint,
de liefste is mij liever dan de vrind.
Het leven, als mysterie met den vrind besproken
is mij thans met de liefste raadselloos ontloken.

ANNA BLAMAN