Werk. Jaargang 1

[p. 49]

[Gedichten]

Rekenschap

Een vaderland, vol loos alarm en godvergeten speculanten
verraad, van vroeg tot laat, een weerzinwekkend leuren
met leed, een uitverkoop aan snotterige klanten
gegrabbel in een ziel, waaraan de prille geuren
van lente en van licht, en van de eerste bloei
der liefde reeds té lang door zweet en zilte tranen
ontnomen werden - dit, ten bate van zijn groei.

En ik?

Verblindend is de zon, en wit de barre wanen

vervloekte dwinglandij, ik zwerf maar zit gebonden
aan deze stoel vanwaar ik intercommunaal
kan spreken met elkeen wiens nummer ik gevonden
en ja ik heb verstaan, in mij bekende taal -
ik werp het masker àf, men zal mij naakt hervinden
en gillende van haat zal ik te woord hèn staan
die mij hebben gewond, die mij zo dom beminden
die in hun vraatzucht zelfs te lijf mij wilden gaan
omdat ik schoonheid droeg en weldoorvoed naar 't scheen,
van idealen vol, mijn prille jeugd uittrad.

Toch blijf ik vreemd en ver van het vermoeid geween
van wie ontgoocheld zijn - ik zoek een ànder pad
en leer de deernis aan naarmate ik mijzelve
ontwen in 't troebel diep van 't oude zeer te delven.

[p. 50]

Kringloop

Toen werd het stil in hem
de oude slagen waren al zó lang verloren
en op geen slagveld bleekte meer gebeent' -
de tijd werd helderder sindsdien en reinigde met zorg
wat vuil en van geen nut meer was.
Neen, reden en tot klagen
die vond hij niet, maar toch
wanneer de avond kwam en hij
zijn handen strekte, leeg
in lege ruimte -
dan trok iets door zijn ziel
scheurend omhóóg, een vuurstraal of
eer een komeet, met in zijn vonkenbaan
het duizendvoudig woord, wègspattend in de nacht
wààrheen?

Zo sterft de grijsaard aan zijn jeugd
en gaat geen korrel graan verloren
van hoop, van wanhoop en verlangen.

L.P.J. BRAAT