Werk. Jaargang 1

[p. 45]

[Gedichten]

Aurora

Ik lig te bed;

het mes blinkt in den jongen morgen

en lokt verzet

in 't nachtgewicht dat ik moet worgen.

Na moedernacht

zoogt mij een simber-milde min;

na blinde nacht

laaft een verneedrend dagbegin.

Ik drink en weet;

de dagman neurt den avondstond;

de nacht zoet haren donkren mond

voor té veel' leed.

Nacht

In het maanlicht
zijn heuvels en kimmen
ontwricht.

Schichtige kimmen
en schrikvissen klimmen
uit de diepzee

en de schrik klimt over de heuvelrij mee.

De goudvis in de maan
staat zwaaiend met zijn valse vaan
te puilen

nu de uilen
zwijgen
storeloos stijgend

en drommen vederpakken dreigen.

[p. 46]

Laus rerum

Boek, ledig blad en kruik
die wachtend op de tafel staan!
ook zonder uw verliefd gebruik
waart ge mij aandoenlik toegedaan:
gij zult mij eigenwillig niet ontvallen
gij zult niet buiten mij dringen
uw ondoorgrondelik bestaan.

Want dit is het wonder aller
simpele dingen:
zij leven onze nood
in 't zelfde huis naar dezelfde dood.

Maar als de Dood eenmaal tastend daar is
benauwt een lijk reeds de kille inventaris.

Chatiment de l'orgueil
(Baudelaire)

Hij heeft het rond probleem

tot schiftens toe doordacht,

D'onnoozle maan in eindloos triomferen

zich toegemeten en verkracht,

Hijgend beklommen toren gelaten

voor de ijlt' en 't lokkend blauw

Der suizlende vormloosheid; alsdan

bij een te blonde vrouw

Zuchtend - als een blind schip

onwrikbaar in het zand gelopen -,

Zijn nachtlik burgerloon gevonden,

ver onder 't vermetel wanhopen.

K.J. ROODUIJN