Werk. Jaargang 1

[p. 27]

[Gedichten]

Zestien

Wezen buiten de wet.
Afspraken met
sterren en eigen leden,
voor eeuwig, en zonder reden.

Van het meisje van zestien jaar
zijn dit de borsten, neem ze maar,
zegt ze, je handen dorsten er naar;
en mij is het even wonderbaar;
hoe door mij heen een verte valt
met een zoetheid zonder oponthoud,
die zich tot firmament versmalt,
's nachts buiten mijn raam.

Nu ik het samenzijn beleef
met het meisje van zestien jaar,
o beginsel deds levens, geef,
dat ge nog in mij klaar
ligt, nu zij het stof wegveegt
uit mijn haar met haar handen en haar.

Om het bloed dat in haar parelt,
heilig u, mijn handen.
Dit is het eerste in de wereld.
Hierom is niet veranderd
het paradijs: Adam wandelt
met God, noemt, slaapt en vindt
het zelfde lichaam dat ik vind.

[p. 28]

Bolwerk

Een uitgeput geheim

gaat in mijn leden onder;

het had kind kunnen zijn,

denk ik, of ander wonder;

maar in u werd het dood.

Om donker dat ik met u deel,

blijven de sterren in mij staan

en worden steen;

vluchten de dieren van mij heen;

alleen het woord houdt aan

u te groeten met eeuwigheid,

nagebleven in bloed en tijd.

Kind

Terwijl we het niet laten blijken
dat werelden in ons bezwijken,
kijkt het kind ons aan.

Het weet er alles van
en vindt vanzelf een naam,
bewaard binnen zijn koninkrijken,

en vangt met ons het spelen aan
als zijnsgelijke.

Een gansch heelal is eeuwig voor zoolang.

GERRIT ACHTERBERG