Werk. Jaargang 1

[p. 52]

[Gedichten]

Almara

de hemel is grijs
en de soldaat in de modder
zingt een eentonige wijs.

de aarde is verlaten
en de gaten
dringen zich zwart naar mij op.

ae kleine huizen van Almara
zijn zwartgeblakerd door het kruit,
de straten en pleinen verzinken,
over een gebroken balk
hangt een kleedje,
op de grond ligt een vernielde fluit.

Erreur

...zij nam mijn adem,
en warmer dan de zon
was haar mond.
haar handen
sloten een band van marmer
om mijn voorhoofd.
maar ik huiverde
en voelde mij armer
dan Job.

B.J. EENHOORN