Watapana. Jaargang 3

[p. 18]

Frank Martinus Arion
Dochter van god

I

Probeer niet na te voelen wat ik schrijf
Probeer het in godsnaam niet.
Wat ik schrijf was nog niet van hier
Al komt het hier later.

Men zal kunnen zeggen: Wat
Hij voelt voel ik ook wel soms
Als ik veel heb gezien op reis
Of veel te lang alleen ben

Maar wat u voelt of denkt is niet waar
Al zit in mij ook iets van u
want wat u allemaal voelt is van hier
maar mijn zwart lichaam is van later.

Ik bedoel met later geen God.
- In godsnaam niet - want God komt hier
Nooit weer goddank. Laten wij hem er niet
om bidden. Ik bedoel met later gods Dochter:

Zij zal over u heersen.

[p. 19]

II

Ik kan maar niet genoeg schrijven
Dat ik nog nooit ben gestorven. Dit verwondert mij zeer.
Ik word er soms klein van, integer en dwaas.
Sla mijn handen aan mijn lijf, sla aan het zingen,
Gewoon als ik ontdek dat ik nog nooit ben gestorven.

Dit is een wapenstilstand met mezelf
In deze gevaarlijke wereld.

Een dag en een nacht gaan voorbij
En ik word voorzichtiger: Omdat ik nog nooit
Ben gestorven sta ik nu misschien op het punt van sterven.
Wonderlijk voel ik me dan. Op één been.
(Hoe kan ik het anders zeggen.)

Dan voel ik mijn ziel. Dwars door mijn huid en kleren.
Eerst hoor ik de verrassing in mijn hart
Dan voel ik mijn ziel zelf, naakt en blij
onder mijn sterke voeten, op de blanke kant van mijn hand.
Als een waterdruppel.

Als het leven daarna doorgaat weet ik:
Deze aarde is heel mooi.

Maar als zij komt voor wie ik eigenlijk leef?
Dan word ik wonderlijk groter.

Zij is vrede.
In de eerste plaats tussen de mensen onderling,
dan tussen de mensen en mij,
dan diep in mijzelf.

Daarom noem ik haar ook de Heilige Drievuldigheid
Al is zij slechts gods Dochter.
De enige tot wie ik bid, terwijl ik op één been wacht.

[p. 20]

III

In Leiden regende het en de stad stond strak
Maar ik ben zonder angst doorgelopen om jou
Af te halen, Dochter. Ik heb moeite gehad
Om onderweg mensen te overtuigen, maar ik ben er.

Ik heb moeite gehad om onderweg allerlei mensen
te vergeten, die gewond waren en aan wie ik dus
ook bloed hoorde te geven, maar ik ben er
En voortaan is al het bloed dat ik heb voor jou.

Daardoor ben je Godin geworden. Ik heb zozeer
verlangd naar jou dat ik mezelf in jou projecteer.
En wel op dezelfde hoogte als de Goede God,
Die voor mij goddank voor goed niet meer is.

[p. 21]

IV

Komt zij dichterbij
Of is er sprake van een vals gerucht
Nu kerstmis weer over de natte straten loopt.
En ben ik dus toch alleen
Temidden van kerstmis en nieuw jaar
En de onvermoeibare drie koningen?

2

Ja, zij. Ik mis haar.
Wel zijn er boden van haar aangekomen.
Drie, in de nacht,
Maar ik wantrouw ze.

3

Maar telkens als ik lach
seinen ze met de kleuren
van haar rokken en haar rijk:
Daar, direkt onder mijn raam:

Priester
De dochter van God zend ons
Om je aan te kleden
Om je te vervoeren naar de heuvel bij het water
Waar zij vannacht geboren wordt.

4

Heb mij tenslotte aangekleed
Zij het na veel aarzeling,
voor mijn rendez-vous met Vrede
want december is immers een akelige maand
vanwege de geboorte van het Onheil zelf.

[p. 22]

V

De Dochter van god ziet er uit
Als Angela Davis
Zij wordt in de gevangenis gehouden
En ik word in de gaten gehouden

Zo kunnen wij nog niet
komen bij elkaar...
Om die verschrikkelijke bom te plaatsen.

Maar

Mevrouw Indira Gandhi!
Maar Mevrouw Indira Gandhi!
Indira Gandhi!
Maar Mevrouw Indira Gandhi!

En

Mevrouw Golda Meïr!