Watapana. Jaargang 3

[p. 14]

Aan hen die vielen op 30 mei 1969
Aan Gutierrez en Gerardina

in de schemer zit ik
de hemel rukt haar luiken open
Curaçao!
geschetter van licht en kinderkreten
de steile straten voortwentelend
uit naakte holen van Charó

heb je niet de slavenmuren verlaten
en stalen kruisers aangevoerd

blanke man

heb je niet ons stinkende zweet
willen afwassen met kogels
en klagende kinderen Friesche Vlag beloofd

en onze schedels lamgezweept
met je ijstaal gestamel uit
je bruine plassen

en uit onze zielen het laatste voelen gewurgd
in deze jou koude woorden

Curaçao! zwart bloed in je aderen stampend
spuitende pijlen uit geketende vaten
ditmaal blanke man stierf ik met trots

ditmaal blanke man
is mijn hartslag die van snelle eeuwen geworden
die nu komen

uit onze holen kruipend
rennend naar wat ons verblindt
je grote huizen uitpuilende ijskasten
verdoofd door je eigen eeuwenlange bevelen
in je school, t.v., afwasmiddelen
de pastoor geen bezwering redt

is het geen tijd blanke man
ons door jou beblankte stranden
leeg en triest achter te laten
zodat wij die verzwarten met onze vereelte huid
en op olievaten ritmen jouw slagschepen
naar koude dijken te koersen

LLOYD NARAIN