Walewein, de neef van koning Arthur

Twee oorspronkelijke Nederlandse Arthurromans met Walewein in de hoofdrol. De neef van koning Arthur op de bres voor recht en orde

Hoe Arthurs ridders naar Moriane trokken en hoe daar een bruiloft gevierd werd

Nadat de oorlog met Ierland beëindigd was en koning Arthur zijn land weer in vrede regeerde, bedacht Moriaan dat hij wilde dat zijn vader en moeder in de echt werden verbonden. Hij verzocht zijn oom Perceval met hem mee te gaan. Die deed dat van ganser harte. Ook Walewein en Lancelot wilden meegaan, ter meerdere eer en glorie van Moriaan. Daarvoor was Moriaan hun dankbaar. Ze maakten zich klaar en vertrokken naar de kluis. Onderweg praatten ze genoeglijk over van alles en nog wat, totdat ze bij een rivier kwamen waar ze zich met een veerpont lieten overzetten. Vervolgens bereikten ze de kluis van Percevals oom die hen voortreffelijk onthaalde. Daar Agloval ondertussen van al zijn verwondingen genezen was, vroeg Moriaan hem of hij zijn belofte jegens de jonkvrouw wilde nakomen. Agloval beaamde dat: ‘Ik wil graag de belofte gestand doen die ik uw moeder gedaan heb. Wanneer het u maar schikt, ik ben klaar!’

‘Waarop wachten we dan nog,’ zei Perceval. ‘Uw zoon is zo'n goede, dappere en stoutmoedige ridder, dat u God veelvuldig mag danken dat u hem hebt teruggevonden. Bereid u voor. Wij gaan met u mee. Heer Walewein en heer Lancelot zijn met ons meegekomen: zij zullen ons vergezellen naar Moriane.’

Zonder een moment te verliezen vertrokken ze in gezelschap van Moriaan, die de weg kende.

Zodra de edelen van Moriane hoorden dat Moriaan met zijn

[p. 138]

vader huiswaarts keerde, kwamen ze hen tegemoet. Sommigen van hen verzetten zich openlijk tegen een huwelijk om zo de onrechtmatig verworven goederen te kunnen behouden. Hierover maakte Moriaan zich zo kwaad, dat hij zijn zwaard trok en recht op de grootste gewapende bende af reed. Vijftien van die heren die hem zijn goed wilden onthouden, sloeg hij dood. De anderen smeekten daarop om genade en erkenden hem als leenheer: ze gaven het land terug aan Moriaans moeder en die beleende hen er weer mee.

Zodra deze zaken geregeld waren, werden Moriaans vader en moeder in de echt verbonden en vierde men op grootse en schitterende wijze en met veel vreugde hun bruiloft. De feestelijkheden duurden wel veertien dagen lang. Gedurende al die tijd kon iedereen vrijelijk in en uit lopen. Alle gasten kregen spijzen te kust en te keur voorgezet. Prachtige paarden werden weggegeven; grijs en bruin bont, veel baar geld en vele sieraden werden weggeschonken. Minstrelen en herauten werden rijkelijk begiftigd. Omdat er genoeg was, had iedereen het naar zijn zin. Op uitdrukkelijk verzoek van de bruidegom en van Perceval woonden Walewein en Lancelot de bruiloft bij. Niemand - arm of rijk - kwam iets te kort, zo'n overvloed heerste er. Maar waarom hier verder over uitgeweid?

Toen de festiviteiten afgelopen waren en alle edelen uit het land vertrokken waren, wilden Walewein, Lancelot en Perceval terugkeren naar Arthurs hof. Het liep immers tegen Pinksteren. Dan zou de koning - naar ik begrepen heb - de grootste hofdag bij elkaar roepen die ooit gehouden was, ter ere van Galahad, de zoon van Lancelot. Die zou namelijk op die dag naar het hof komen en daar tot ridder geslagen worden. Wijd en zijd ging het gerucht dat Galahad de graal zou veroveren en dat hij daardoor een einde zou maken aan de avonturen van de ridders van de Ronde Tafel. Bovendien zou hij plaats nemen in de Verschrikkelijke Zetel, waar nooit iemand in dorst te gaan zitten. Om niets van dit alles te hoeven missen, kwamen vele

[p. 139]

prijzenswaardige lieden naar Arthurs hof. De koning had alle rijke en machtige edelen ontboden. Daarom wilden Lancelot, Walewein en Perceval niet langer in Moriane blijven. Ze namen afscheid van Agloval, van Moriaan en van diens moeder en vertrokken.

Uiteindelijk bereikten ze Camelot waar koning Arthur graag vertoefde als hij rust wenste. De koning was verheugd over de terugkeer van Walewein, Lancelot en Perceval. Zij vertelden hem uitvoerig over de dappere en stoutmoedige daden van Moriaan, over Agloval en over de bruiloft. De koning en de koningin luisterden met zeer veel genoegen naar hun verslag.

Over Moriaan zal ik niets meer vertellen, maar ik zal voortgaan met de Graalqueeste. Hoe de graal werd gewonnen, kunt u vinden in het boek dat nu volgt. Het tweede boek over Lancelot loopt hier af.

Ik bid God openlijk dat Hij Zich over mij ontfermen moge als mijn ziel geoordeeld wordt, en dat Hij mijn ziel naar het hemelrijk moge brengen. Amen!